Isaías 35

¹ Nek' se uzraduje pustinja, zemlja sasuena, neka klie stepa, nek' ljiljan procvjeta.

² Nek' bujno cvatom cvate, da, neka od veselja klie i nek' se raduje. Dana joj je slava Libanona, divota Karmela i arona; oni e vidjeti slavu Jahvinu, divotu Boga naega.

³ Ukrijepite ruke klonule, uvrstite koljena klecava!

⁴ Recite preplaenim srcima: "Budite jaki, ne bojte se! Evo Boga vaega, odmazda dolazi, Boja naplata, on sam hita da nas spasi!"

⁵ Sljepake e oi progledati, ui e se gluhih otvoriti,

⁶ tad e hromi skakati k'o jelen, njemakov e jezik klicati. Jer e u pustinji provreti voda, i u stepi potoci,

⁷ sagana e zemlja postat' jezero, a tlo edno – izvori. U brlozima gdje leahu aglji izrast e rogoz i trska.

⁸ Bit e ondje ista cesta, a zvat e se Sveti put: nitko neist njime nee proi, bezumnici njime nee lutati.

⁹ Ondje nee vie biti lava, nit' e onud zvijer prolaziti, ve e hodit' samo otkupljeni,

¹⁰ vraati se otkupljenici Jahvini. Doi e u Sion kliu' od radosti, s veseljem vjenim na elima; pratit e ih radost i veselje, pobjei e bol i jauci.