Salmos 107

¹ Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

² Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,

³ A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.

⁴ Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.

⁵ Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.

⁶ A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;

⁷ I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.

⁸ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:

⁹ Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.

¹⁰ Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,

¹¹ Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;

¹² Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.

¹³ A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.

¹⁴ Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.

¹⁵ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

¹⁶ Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.

¹⁷ Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.

¹⁸ Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.

¹⁹ Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.

²⁰ Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.

²¹ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;

²² I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

²³ Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:

²⁴ Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.

²⁵ Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.

²⁶ Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.

²⁷ Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.

²⁸ Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

²⁹ I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.

³⁰ Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.

³¹ Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;

³² Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.

³³ Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.

³⁴ I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;

³⁵ Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.

³⁶ Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.

³⁷ Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;

³⁸ Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.

³⁹ Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.

⁴⁰ To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.

⁴¹ Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?