Bíblia ALMNT
Mateus 22
D keniglichi Hochziit
(Lk 14,16-24)
1 Un Jesus fangt a un schwätzt abamols in Glichnisse zue nene un het gsait:
2 Des Himmelrich glich nem Kenig, der sinem Bue d Hochziit usgrichtet het.
3 Un na(er) schickt sini Knecht üs, d Gäscht zue d Hochziit z laden; doch sie wen nit kumme.
4 Abamols schickt da(er) anderi Knecht üs un het gsait: Sage d Gäscht: lueg (gib obacht), mi Ässä ha i(ich) gmacht, mi Ochs un mi Viech isch gschlachtet, un alles isch parat; kumme zue d Hochziit!
5 Aba sie hän nen vuachtet un gehn wäg, eina uf si Acka, dr andere a si Gschäft.
6 Ä baar aba packe sini Knecht, schellte un den sie umbringe.
7 Do isch dr Kenig zornig un schickt si Heer üs un hole d Mörda un zinde ihri Schtadt a.
8 Dann(Dnoh) het da(er) zue sinene Knecht gsait: D Hochziit isch zwar parat, aba d Gäscht ware's nit wert.
9 Drum gehn üsä uf d Schtroße un lade zue d Hochziit i, wen na finde.
10 Un d Knecht gehn uf d Schtroße üsä un bringe zsämme, wen sie finde, Besi un Gueti; un d Tische wäre alli voll.
11 Do goht dr Kenig inä, sich d Gäscht azluege, un het do ä Mensch gsäh, der het kei Hochziitsgwand a,
12 un het zue nem gsait: Fründ(Freund), we bisch dü do inekumme un hesch doch kei Hochziitsgwand a? Er aba isch vuschtummt.
13 Do het dr Kenig zue sinene Diena gsait: Bindet nem d Händ(Pfode) un Feß un werfe nen in d Nacht üsä! Do wird Hiile un Zähneklappere si.
14 Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt.
D Frog nohch dr Schtiir (Zinsgrosche)
(Mk 12,13-17; Lk 20,20-26)
15 Do gehn d Pharisäer hi un halte Rot, we sie nen in sinene Wort fange kennte;
16 un schickte zue nem ihri Jinger samt d Ahänger vum Herodes. De hän gsait: Meischta, ma(mir) wisse, daß dü wohr bisch un lehrsch d Wäg Gottes recht un frogsch nohch nemads; denn dü achtesch nit des Asähe vu d Mensche.
17 Drum sag uns(us), was meinsch dü: Isch's recht, daß ma däm Kaisa Schtiire (Zinsgrosche) zahlt odr nit?
18 Als drno Jesus ihri Bosheit gmerkt het, het da(er) gsait: Ihr Heuchla, was vusuecht ihr mi?
19 Zeigt ma(mir) ä Stiirminze! Un sie gän nem ä Silbagrosche.
20 Un na(er) het zue nene gsait: Wem si Bild un Ufschrift isch des?
21 Sie sage zue nem: Vum Kaisa. Do het da(er) zue nene gsait: So gen däm Kaisa, was vum Kaisa isch, un Gott, was Gottes isch!
22 Als sie des ghärt hän, wundre sie sich, len vu nem ab un gehn dvu.
D Frog nohch dr Uferschtehig
(Mk 12,18-27; Lk 20,27-40)
23 An demselbe Dag kumme d Sadduzäer zue nem, de lehre, s gibt keini Uferschtehig, un froge nen
24 un hän gsait: Meischta, Moses het gsait (5. Moses 25,5.6): "Wenn eina schtirbt un het keini Kinda, so soll si Brueda si Wieb hirote un sinem Brueda Nochkumme mache."
25 Etze ware bi uns(us) siebä Breda. Dr erschte hirotet un schtirbt; un wel la(er) keini Nochkumme het, hintaloßt er si Wieb sinem Brueda;
26 gnau so d zweite un d dritte bis zum siebte.
27 Zletscht noh ällei schtirbt des Wieb.
28 Etze in dr Uferschtehig: wäm si Wieb wird sie si vu däne siebä? Sie hän sie jo alli ka.
29 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ihr blicke`s nit, wel ihr nit d Schrift kennt noh d Kraft Gottes.
30 Denn in dr Uferschtehig wäre sie nit hirote noh sich hirote losse, sundern sie sin we Engel im Himmel.
31 Hän ihr denn nit gläse vu d Uferschtehig vu d Dote, was äich gsait isch vu Gott, der do sait (2. Moses 3,6): "
32 Ich bi d Gott Abrahams un d Gott Isaaks un d Gott Jakobs"? Gott isch nit ä Gott vu d Dote, sundern dr Lebändige.
33 Un als d Lit des ghärt hän, vuschrecke sie iba sini Lehr.
D Frog nohch däm hechschte Gebot
(Mk 12,28-31; Lk 10,25-28)
34 Als aba d Pharisäer ghärt hän, daß sa(er) d Sadduzäern s Mul gschtopft het, vusammle sie sich.
35 Un eina vu nene, ä Schriftglehrte, vusuecht nen un het gfrogt:
36 Meischta, welches isch des hechschte Gebot im Gsetz?
37 Jesus aba git zantwort nem: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele un vu ganzem Gmet" (5. Moses 6,5).
38 Des isch des hechschte un greschte Gebot.
39 Des andere aba isch däm glich: "Dü sollsch di Nächschte liebe we di selbscht" (3. Moses 19,18).
40 In däne beidi Gebote hängt des ganze Gsetz un d Prophete.
D Frog nohch däm Davidsbue
(Mk 12,35-37; Lk 20,41-44)
41 Als drno d Pharisäer binanda ware, het sie Jesus gfrogt:
42 Was denkt ihr vum Chrischtus? Wem si Bue isch scha(er)? Sie antwortete: David.
43 Do het da(er) sie gfrogt: We ka nen dann(dnoh) David durch d Geischt Herr nenne, wenn na(er) sait (Psalm 110,1): "
44 Dr Herr het zue minem Herrn gsait: Hock di zue mina Rechte, bis i(ich) dini Gegna(Feinde) unda dini Feß lege"?
45 Wenn drno David nen Herr nennt, we isch scha(er) dann(dnoh) si Bue?
46 Un nemads ka nem ä Wort sage, au träut nemads vu däm Dag a, nen ebis z froge.
