Bíblia ALMNT
Mateus 20
Vu d Arbeita im Wiberg
1 Denn des Himmelrich glicht nem Husherr, der freh am Morge üsgange isch, um Arbeita fir si Wiberg izschtelle.
2 Un als sa(er) mit d Arbeita einig isch iba ä Silbagrosche als Daglohn, schickt da(er) sie in si Wiberg.
3 Un na(er) goht üs um di dritti Schtund un het anderi gsäh müßig uf fem Markt schtoh
4 un het gsait zue nene: Gehn ihr au hi in d Wiberg; i(ich) will äich ge, was recht isch.
5 Un sie gehn hi. Abamols goht da(er) üs um di sechsti un um di ninti Schtund un doet desselbe.
6 Um di elfti Schtund aba goht da(er) üs un findet anderi un het gsait zue nene: Was schtehn ihr d ganze Dag müßig do?
7 Sie sage zue nem: S het uns(us) nemads igschtellt. Er het zue nene gsait: Gehn ihr au hi in d Wiberg.
8 Als ses drno Obend isch, het dr Herr vum Wiberg zue sinem Vuwalta gsait: Ruef d Arbeita un gib ne d Lohn un fang a bi d letschte bis zue d erschte.
9 Do kumme, de um d elfte Schtund igschtellt ware, un jeda gregt si Silbagrosche.
10 Als aba di erschte kumme, meine sie, sie däte me gregä; un au sie gregä jeda si Silbagrosche.
11 Un als sie des gregt, hän schtängere sie gege d Husherr
12 un hän gsait: Di letschte hän nur ä Schtund gschafft, doch dü hesch sie uns(us) glichgschtellt, de ma(mir) am Dag Lascht un Hitzi trage hän.
13 Er git zantwort aba un het zue nene gsait: Mi Fründ(Freund), i(ich) doe dir nit Unrecht. Bisch dü nit mit ma(mir) einig wore iba ä Silbagrosche?
14 Nimm, was di isch, un gang! Ich will aba däm letschte desselbe ge we dir.
15 Odr ha i(ich) nit Macht zue doe, was i(ich) will, mit däm, was mi isch? Siehsch dü schreg dri, wel i(ich) so gütig bi?
16 So wäre di Letschte di Erschte un di Erschte di Letschte si. "Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt" (vgl. 22,14).
Di dritti Akündigig vu Jesus Liede un Uferschtehig
(Mk 10,32-34; Lk 18,31-33)
17 Un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem un nimmt de zwöelf Jinger uf d siete un het gsait zue nene uf fem Wäg:
18 luegä (gän obacht), ma(mir) zehn nuf nohch Jerusalem, un dr Menschebue wird d Hohenpriester un Schriftglehrte ibaantwortet wäre; un sie wäre nen zum Dod vuurteile
19 un wäre nen d Heide ibaantworte, dmit sie nen vuschpotte un üsbeitsche un kriizige; un am dritte Dag wird da(er) ufschtoh.
Vum Herrsche un vum Diene
(Mk 10,35-45)
20 Do kunnt zue nem d Muetter dr Buebä vum Zebedäus mit ihre Sehn, flegt vor nem ane un wot nen um ebis bitte.
21 Un na(er) het gsait zue ihr: Was willsch dü? Sie het zue nem gsait: Loß mini beidi Buebä hocke in dinem Rich eina zue dinere Rechte un d andere zue dinere Linke.
22 Aba Jesus git zantwort un het gsait: Ihr wißt nit, was ihr bitte. Kennt ihr d Kelch trinke, den i(ich) trinke wir? Sie sage nem: Häjo, des kenne ma(mir).
23 Er het zue nene gsait: Mi Kelch den ihr zwar trinke, aba des Sitze zue minere Rechte un Linke zge, schtoht ma(mir) nit zue. Des wird däne zdeil, fir de`s bschtimmt isch vu minem Vada (Babbe).
24 Als des de Zehn hän, wäre sie unwillig iba de zwei Breda.
25 Aba Jesus reft sie zue sich un het gsait: Ihr wißt, daß d Herrscha ihri Velka niedrighalte un de Mächtige ne Gwalt aden.
26 So soll`s nit si unda äich; sundern wer unda äich groß si will, der isch aicha Diena;
27 un wer unda äich dr Erschte si will, der isch aicha Knecht,
28 so we dr Menschebue nit kumme isch, daß sa(er) sich diene losst, sundern daß sa(er) dient un gib si Läbä zuenare Erlesig fir vieli.
D Heilig vu zwei Blindä bi Jericho
(Mk 10,46-52; Lk 18,35-43)
29 Un als sie vu Jericho fortgange sin, goht nem ä großi Schar Lit nohch.
30 Un lueg (gib obacht), zwei Blindi hocke am Wäg; un als sie häre, daß Jesus vorbigange isch, brellä sie: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!
31 Aba d Lit fahrt sie a, daß sie schwiege solle. Doch sie brellä noh viel me: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!
32 Jesus aba bliebt schtoh, reft sie un het gsait: Was wen ihr, daß i(ich) fir äich doe soll?
33 Sie sag zue nem: Herr, daß unseri Auge ufdoe wäre.
34 Un s jammat Jesus, un na(er) brihrt ihri Auge; un gli druf wäre sie wieda sehend, un sie folg nem nohch.
