Mateus 9

D Heilig vumä Glähmte

(Mk 2,1-12; Lk 5,17-26)

¹ Do schtiegt da(er) in ä Boot un fahrt niba un kummt in sini Schtadt.

² Un lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Glähmte, der liet uf fem Bett. Als drno Jesus ihr Glaube gsäh het, het da(er) gsait zue däm Glähmte: Kasch froh si, mi Bue, dini Sinde sin da vuge.

³ Un lueg (gib obacht), ä baar unda d Schriftglehrte sage bi sich selba: Der läschtert Gott.

⁴ Als aba Jesus ihr denke gsäh het, het da(er) gsait: Wurum denke ihr so Beses in äirem Herz?

⁵ Was isch denn lichta, z sage: Dir sin dini Sinde vuge, odr z sage: Schtand uf un gang umä?

⁶ Dmit ihr aba wißt, daß dr Menschebue Vollmacht het, uf Erde d Sinde z vuge – het da(er) gsait zue däm Glähmte: Schtand uf, heb di Bett uf un gang heim!

⁷ Un na(er) schtod uf un goht heim.

⁸ Als des Volk des gsäh het, firchte sie sich un priese Gott, der solchi Macht d Mensche ge het.

D Berufig vum Matthäuns(us)

(Mk 2,13-17; Lk 5,27-32)

⁹ Un als Jesus vu dert wäggoht, sieht da(er) ä Mensch am Zoll hocke, der heißt Matthäuns(us); un na(er) het zue nem gsait: Folg ma(mir) nohch! Un na(er) schtod uf un goht mit nem.

¹⁰ Un s isch bassiert, als sa(er) z Disch hockt im Hus, lueg (gib obacht), do kumme vieli Zöllna un Sinda un hocke z Disch mit Jesus un sinene Jinger.

¹¹ Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue sinene Jinger: Wurum ißt aicha Meischta mit d Zöllna un Sinda?

¹² Als des Jesus ghärt het, het da(er) gsait: Di Starke bruche d Dokta nit, sundern di Kranke.

¹³ Gehn aba hi un lernt, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa." Ich bi kumme, d Sinda z röfä un nit di Grechte.

D Frog nohch rem Faschte

(Mk 2,18-22; Lk 5,33-38)

¹⁴ Do kumme d Jinger vum Johannes zue nem un hän gsait: Wurum faschte ma(mir) un d Pharisäer so viel, un dini Jinger faschte nit?

¹⁵ Jesus git ne zantwort: We kenne d Hochziitsgäscht Leid ha, solang dr Bräutigam bi nene isch? S wird aba de Ziit kumme, daß dr Bräutigam vu nene gnumme wird; dann(dnoh) wäre sie faschte.

¹⁶ Nemad flickt ä altes Kleid mit nem näji(naii) Lappe; denn dr Lappe rißt doch wieda vum Häß(Kleid) ab, un dr Riß wird ärga.

¹⁷ Ma fillt au nit näji(naii) Wi in alti Schliich; sunscht vurieße d Schliich, un dr Wi wird vuschittet, un d Schliich vuderbe. Sundern ma fillt näji(naii) Wi in näji(naii) Schliich, so bliebe beidi mitänanda ganz.

S bloetflissige Wieb un d Uferweckig vu d Dochta vum Jairus

(Mk 5,21-43; Lk 8,40-56)

¹⁸ Als sa(er) so mit ne schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt eina vu d Vorschteha vu d Gmeinde, flegt vor nem ane un het gsait: Mini Dochta isch ebe gschtorbe, aba kumm un lege di Hand uf sie, so wird sie lebändig.

¹⁹ Un Jesus schtod uf un goht mit nem un sini Jinger.

²⁰ Un lueg (gib obacht), ä Wieb, des sit zwöelf Johr d Bloetfluß het, kunnt vu hinte an nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß).

²¹ Denn sie het gsait bi sich selbscht: Kennt i(ich) nur si Gwand (Häß) berihre, so wär i(ich) gsund

²² Do drillt sich Jesus um un het sie gsäh un het gsait: Kasch froh si, mi Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Un des Wieb isch gsund gsi zue dselbe Schtund.

²³ Un als sa(er) in des Hus vum Vorschteha kummt un gsäh het d Flöteschpiela un des Gwimmel vu Lit,

²⁴ het da(er) gsait: Gehn üsä! denn des Maidle isch nit dot, sundern s schloft. Un sie lache nen üs.

²⁵ Als aba d Lit nüstriebe ware, goht da(er) inä un packt sie bi dr Hand. Do schtod des Maidle uf.

²⁶ Un si Ruef hallt durch des ganze Land.

Di Heilig vu zwei Blindä un vumä Schtumme

²⁷ Un als Jesus vu dert wietagoht, folge nem zwei Blindi, de brellä: He, dü Bue David, erbarm dich unsa!

²⁸ Un als sa heimkummt, kumme di Blindä zue nem. Un Jesus het gsait zue nene: Glaube ihr, daß i(ich) des doe ka? Do sage sie zue nem: Ja, Herr.

²⁹ Do brihrt da(er) ihri Auge un sait: Äich gschiht nohch äirem Glaube!

³⁰ Un ihri Auge wäre ufdoe. Un Jesus drohte ne un sait: Luege zue, daß ses nemads erfahrt!

³¹ Aba sie gehn üsä un vubreite d Gschichte vu nem in däm ganze Land.

³² Als de drno nüsgange ware, lueg (gib obacht), do bringe sie zue nem ä Mensch, der war schtumm un bsesse.

³³ Als aba dr bese Geischt üstriebe war, schwätzt dr Schtumme. Un s Volk vuwundret sich un het gsait: So ebis isch noh ne in Israel gsähne worde.

³⁴ Aba d Pharisäer hän gsait: Er tribt di bese Geischta üs durch ihr Obaschte.

D Ernte

³⁵ Un Jesus goht ringsum in alli Schtädt un Derfa (Käffa), lehrt in ihre Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un predigt s Evangelium vum Rich un heilt alli Krankkete un alli Gebreche.

³⁶ Un als sa(er) s Volk gsäh het, jammat`s nen; denn sie ware vuschmachtet un vuschtreit we Schof, de kei Schäfa (Hirte) hän.

³⁷ Do sait da(er) zue sinene Jinger: D Ernte isch groß, aba wenig sin Arbeita.

³⁸ Drum bitte d Herr vu d Ernte, daß sa Arbeita in sini Ernte schickt.