Mateus 11

D Frog vum Johannes

(Lk 7,18-23)

¹ Un s isch bassiert, als Jesus mit d Gebote an sini zwöelf Jinger fertig war, daß sa(er) vu dert wietagoht, um in ihre Schtädt z lehre un predige.

² Als aba Johannes im Gfängnis (Loch) vu d Werke Chrischti ghärt het, schickt da(er) sini Jinger

³ un losst froge: Bisch dü`s, der do kumme soll, odr solle ma(mir) uf ä andere warte?

⁴ Jesus git zantwort un het gsait zue nene: Gehn hi un sage Johannes des, was ihr ghärt un gsähne hän:

⁵ Blindi luege wida un Lahmi gehn, Üssätzige wäre sufa un Daubi härä, Doti schtehn uf, un Arme wird`s Evangelium predigt;

⁶ un selig isch, wer sich nit an ma(mir) ärgert.

Jesu Ziignis iba d Däufer

(Lk 7,24-35)

⁷ Als sie fortgange sin, fangt Jesus an, zue d Lit iba Johannes z schwätze a: Was sin ihr nüsgange in d Wüschte z säh? Wellet da ä Rohr säh, des dr Wind hi un her weht?

⁸ Odr was sin ihr nüsgange z säh? Wellet da ä Mensch in schene Kleida säh? lueg (gib obacht), de de scheni Kleida hän, sin in d Hisa vu d Kenig.

⁹ Odr was sin ihr nüsgange z säh? Wellet da ä Prophet säh? Nur, i(ich) sag äich: er isch me als ä Prophet.

¹⁰ Des ischa, vum däm gschribe schtoht (Maleachi 3,1): "Lueg, i(ich) schick mi Bote vor da her, der di Wäg vor dir mache soll."

¹¹ Gwiß, i(ich) sag äich: Unda alle, däne de vu me Wieb uf d Welt kumme sin, isch keina ufträte, der greßa isch als Johannes dr Däufer; der aba isch dr Klienschte im Himmelrich, s isch keina greßa als sa(er).

¹² Aba vu d Däg Johannes a vum Däufa bis hiit liedet s Himmelrich Gwalt, un di Gwalttätige riße`s an sich.

¹³ Denn alli Prophete un s Gsetz hän gwiessagt (vorusgsait) bis hi zue Johannes;

¹⁴ un wenn ihr's annehme wen: er isch Elia, der do kumme soll.

¹⁵ Wer Ohre het, der soll härä!

¹⁶ Mit wäm soll i(ich) aba des Gschlecht vuglichä? S glicht d Kinda, de uf fem Markt hocke un röfä d andere zue:

¹⁷ Mir hän äich ufgschpielt, un ihr wen nit tanze; ma(mir) hän drürigi Leda gsunge, un ihr wellet nit hiile.

¹⁸ Johannes isch kumme, ißt nit un trinkt nit; so sage sie: Er isch bsesse.

¹⁹ Dr Menschebue isch kumme, ißt un trinkt; so sage sie: lueg (gib obacht), was isch der Mensch fir ä Frässa un Wisüfa, ä Fründ(Freund) dr Zöllna un Sinda! Un doch isch d Wisheit grecht bfunde worde üs ihre Werke.

Jesu Weheruef iba galiläische Schtädt

(Lk 10,13-15)

²⁰ Do fangt da(er) a, de Schtädt z schelte, in däne di meischte vu sinene Tade bassiert ware; denn sie hän nit Buße doe:

²¹ Wehe dir, Chorazin! Mai dir, Betsaida! Wäre solchi Tade in Tyrus un Sidon bassiert, we sie bi äich bassiert sin, sie hättä längscht in Sack un Asche Buße doe.

²² Doch i(ich) sag äich: S wird Tyrus un Sidon bessa ergoh am Dag vum Gricht als äich.

²³ Un dü, Kapernaum, wirsch dü bis zum Himmel ghobe wäre? Dü wirsch bis in d Hell nabgschtoße wäre. Denn wenn in Sodom de Tade bassiert wäre, de in dir bassiert sin, s schtünd noh hiit.

²⁴ Doch i(ich) sag äich: S wird däm Land dr Sodomer bessa ergoh am Dag vum Gricht als dir.

Jesu Lobpreis un Heilandsruef

²⁵ Zue därä Ziit fangt Jesus an un het gsait: Ich pries(lobe) di, Vada (Babbe), Herr vum Himmel un dr Erde, wel dü des d Schlaue vuborge hesch un hesch`s d Unmindige zeigt (offenbart).

²⁶ Gel, Vada (Babbe); denn so het`s dir gfalle.

²⁷ Alles isch ma(mir) ibage vu minem Vada (Babbe); un nemads kennt d Bue als nur dr Vada (Babbe); un nemads kennt d Vada (Babbe) als nur dr Bue un wäm`s dr Bue zeige (offenbare) will.

²⁸ Kummt her zue ma(mir), alli, de ihr mühselig un blade sin; i(ich) will äich erquicke.

²⁹ Nähme uf äich mi Joch un lernt vu ma(mir); denn i(ich) bi sanftmuetig un vu Herze demuetig; so den ihr Rueh find fir äiri Seele.

³⁰ Denn mi Joch isch sanft, un mi Lascht isch liecht.