Atos 21

Vu Milet nohch Cäsarea

¹ Als ma(mir) uns(us) etze vu nene losgrisse hän un abgfahre ware, kumme ma(mir) gradewägs nohch Kos un am nägschte Dag nohch Rhodos un vu do nohch Patara.

² Un als ma(mir) ä Schiff finde, des nohch Phönizien fahrt, schtiege ma(mir) i un fahre ab.

³ Als aba Zypern in Sicht kummt, len ma(mir)`s linka Hand liege un fahre nohch Syrie un kumme in Tyrus a, denn dert soll des Schiff de Sache üslade.

⁴ Als ma(mir) etze d Jinger finde, bliebe ma(mir) siebä Däg dert. De sage zum Paulus durch d Geischt, er soll nit nohch Jerusalem nufzeh.

⁵ Un s isch bassiert, als ma(mir) de Däg zuebrocht hän, do mache ma(mir) uns(us) uf un reise witer. Un sie bringe uns(us) alli mit Wieba un Kinda bis üsä vor d Schtadt, un ma(mir) kniee ane am Ufa un bäte.

⁶ Un als ma(mir) vuänanda Abschied gnumme hän, schtiege ma(mir) ins Schiff; de aba gehn wieda heimwärts.

⁷ Mir beende de Seefahrt un kumme vu Tyrus nohch Ptolemaïs, greße de Breda un bliebe ä Dag bi nene.

⁸ Am nägschte Dag zen ma(mir) witer un kumme nohch Cäsarea un gehn in des Hus vum Philippus, vum Evangelischte, der eina vu d Siebe war, un bliebe bi nem.

⁹ Der het vier Techtare, de ware Jungfraue un weissagte.

¹⁰ Un als ma(mir) mehreri Däg dobliebe ware, kummt ä Prophet mit Name Agabus üs Judäa rab.

¹¹ Un als er zue uns(us) kummt, nimmt er d Girtel vum Paulus un bindet sich d Feß un d Händ(Pfode) un sait: Des sait dr heilige Geischt: Den Ma, däm der Girtel ghärt , wäre d Jude in Jerusalem so binde un ibaantworte in de Händ(Pfode) dr Heide ge.

¹² Als ma(mir) aba des ghärt hän, bitte ma(mir) un de üs däm Ort, daß sa(er) nit nuf nohch Jerusalem go soll.

¹³ Paulus aba git zantwort: Was mache ihr, daß ihr hiil un breche ma(mir) mi Herz? Denn i(ich) bi gwillt, nit ällei mich binde z losse, sundern au z schterbe in Jerusalem fir d Name vum Herrn Jesus.

¹⁴ Do er sich aba nit ibarede lo het, halte ma Gosche un sage: D Wille vum Herrn gschiht.

D Akunft(Itreffä) in Jerusalem

¹⁵ Un nohch däne Dag mache ma(mir) uns(us) parat un zen nuf nohch Jerusalem.

¹⁶ S kumme aba mit uns(us) au ä baar Jinger üs Cäsarea un fihre uns(us) zue nem alte Jinger mit Name Mnason üs Zypern, bi däm ma(mir) z Gascht si solle.

¹⁷ Als ma(mir) etze nohch Jerusalem kumme, nähmä uns(us) de Breda gerne uf.

¹⁸ Am nägschte Dag aba goht Paulus mit uns(us) zum Jakobus, un`s kumme di Älteschte alli derthi.

¹⁹ Un als er sie begreßt het, vuzehlt da(er) eins nohch rem andere, was Gott unda d Heide durch si Denscht doe het.

²⁰ Als sie aba des ghärt hän, lobe sie Gott un sage zue nem: Brueda, dü siehsch, weviel dusig Jude gläubig wore sin, un alli sin Schtreba(Eifera) fir des Gsetz.

²¹ Däne isch aba gsait worde iba dich, daß dü alli Jude, de unda d Heide huse, Wäggoh vu Moses lehrsch un saisch, sie solle ihri Kinda nit bschnide un au nit nohch d Ordnige läbä.

²² Was etze? Uf jede Fall wäre sie härä, daß dü kumme bisch.

²³ So doe etze des, was ma(mir) dir sage. Mir hän vier Männa, de hän ä Schwur(Glübde) uf sich gnumme;

²⁴ de nimm zue dir un loß di sufa mache mit ne un zahl de Koschte fir sie, daß sie ihr Schädel rasiere(schere) kenne; so wäre alli merke(erkenne), daß ses nit so isch, we ma ne iba dich brichtet het, sundern daß dü selba au nohch rem Gsetz läbsch un s hebsch.

²⁵ Wäge d gläubig gwordene Heide aba hän ma(mir) bschlosse un gschriebe, daß sie sich hete solle vor rem Götzeopfa, vor Bloet, vor Vurecktem un vor Unzucht.

²⁶ Do nimmt Paulus de Männa zue sich un wäscht sich am nägschte Dag mit ne un goht in d Tempel un zeige a, daß de Däg vum Sufa wäre verdig si solle, we fir jede vu nene des Opfa vorbrocht wär.

Paulus

²⁷ Als aba de siebä Däg z End gehn, sähn nen de Jude üs dr Provinz Asien im Tempel un wiegle des ganze Volk uf, lege d Händ(Pfode) a nen

²⁸ un brellä: Ihr Männa vu Israel, helfe uns(us)! Des isch der Mensch, der alli Mensche an allene Ende lehrt gege unsa Volk, gege s Gsetz un gege der Platz; dzue het da(er) au Grieche in d Tempel gfihrt un d heilige Platz zvuschandle(entwaiht).

²⁹ Denn sie hän Trophimus, d Epheser, mit nem in dr Schtadt gsähne; der, meine sie, het Paulus in d Tempel gfihrt.

³⁰ Un di ganz Schtadt wird ufbrocht, un s entschtoht ä Uflauf vum Volk. Sie packte aba Paulus un zen nen zum Tempel üsä. Un gli druf wäre de Tore zue gmacht.

³¹ Als sie nen aba umbringe wen, kummt de Nachricht nuf vor d Oberscht vu d Abteilig, daß ganz Jerusalem in Ufruhr isch.

³² Der nimmt gli druf Soldate un Hauptlit un lauft abe zue nene. Als sie aba d Oberscht un de Soldate sähn, häre sie uf, Paulus z schla.

³³ Als etze dr Oberscht rakumme war, nimmt er nen fescht un het nen fessle lo mit zwei Kette un het gfrogt, wer er wär un was sa(er) doe het.

³⁴ Eina aba reft des, dr andare des im Volk. Do er aba nigs Gwisses härä ka wägä dem Uflauf, het da(er) nen in d Burg fihre lo.

³⁵ Un als er an d Stufe kummt, mehn nen de Soldate schleipfe wägä däm Tumullt vum Volk;

³⁶ denn de Lit gehn un brellä: Wäg mit nem!

³⁷ Als etze Paulus in d Burg gfihrt wäre soll, het da(er) d Oberscht gfrogt: Darf i(ich) mit dir schwätze? Er aba sait: Kannst dü Griechisch?

³⁸ Bisch dü nit dr Ägypter, der vor däne Däg ä Ufruhr gmacht un vierdusig vu d Ufrehrer in d Wüschte nüsgfihrt het?

³⁹ Paulus aba sait: Ich bi ä jüdische Ma üs Tarsus in Zilizien, Birga eina namhafte Schtadt. Ich bitt di, gschtatet ma(mir), zum Volk z schwätze.

⁴⁰ Als sa(er)`s nem aba gschtatet, kunnt Paulus uf d Stufe nuf un winkt däm Volk mit dr Hand. Do entschtoht ä großi Schtilli, un er schwätzt zue nene uf hebräisch un sait: