Hebreus 2

¹ Drum soll ma(mir) desto me achte uf des Wort, des ma(mir) härä, dmit ma(mir) nit am Ziel vorbäitriebe.

² Denn wenn des Wort fescht war, des durch Engel gsait wore isch, un jedi Ibatretig un jedes Bes si rechti schtrof gregt het,

³ we wen ma(mir) dvukumme, wenn ma(mir) ä so großes Heil nit achte, des si Afang het mit dr Predigt vum Herrn un bi uns(us) undaschtizt wird durch de, de s ghärt hän?

⁴ Un Gott het dzue Ziignis ge durch Zeiche, Wunda un manchali mächtige Tate un durch de Üsdeilig vum heilige Geischt nohch sinem Wille.

Christi

⁵ Denn nit d Engel het da(er) de zuekinftigi Welt folgsam gmacht, vu der ma(mir) schwätze.

⁶ S beziigt aba eina bi eina Schtell un sait (Psalm 8,5-7): "Was isch dr Mensch, daß dü a nen denksch, un d Mensche Bue, daß dü uf nen acht hesch?

⁷ Dü hesch nen ä kleini Ziit kleina si losse als de Engel; mit Pries un Ehri hesch dü nen gkrönt;

⁸ alles hesch dü unda sini Feß doe." Wenn na(er) nem alles unda d Feß doe het, so het da(er) nigs üsgnumme, was nem nit folgsam wär. Etze aba sähn ma(mir) noh nit, daß nem alles folgsam isch.

⁹ Däm aba, der "ä kleini Ziit kleina gsi isch als de Engel", Jesus, sähn ma(mir) durch des Liede vum Dod "gkrönt mit Pries un Ehri"; denn durch Gottes Gnade soll la(er) fir alli d Dod schmeckä.

¹⁰ Denn s ziemt sich fir den, wägä däm alli Sache sin un durch den alli Sache sin, daß sa(er), der vieli Buebä zue d Herrlichkeit gfihrt het, d Afänga vu ihrem Heil, durch Liede vullbrocht.

¹¹ Denn wel sie alli vu nem kumme, beidi, der heiligt un de gheiligt wäre, drum schämt da(er) sich au nit, sie Breda z nenne,

¹² un sait (Psalm 22,23): "Ich will di Name vukindige mine Breda un midde in dr Gmeinde dir lobsinge."

¹³ Un nomol (Jesaja 8,17): "Ich will mi Vuträue uf nen setze"; un nomol (Jesaja 8,18): "Lueg, do bi i(ich) un de Kinda, de ma(mir) Gott ge het."

¹⁴ Wel etze de Kinda vu Fleisch un Bloet sin, het au er's gliech agnumme, dmit da(er) durch si Dod de Macht nähmä däm, der Gwalt iba d Dod het, nämlich däm Deufel,

¹⁵ un de erleste, de durch Angscht vor rem Dod im ganze Läbä Knecht si meßte.

¹⁶ Denn na(er) nimmt sich nit dr Engel a, sundern dr Kinda Abrahams nimmt da(er) sich a.

¹⁷ Drum moeß sa(er) in allem sinene Breda gli wäre, dmit da(er) barmherzig wird un ä treue Hoherpriester vor Gott, z sühne de Sinde vum Volk.

¹⁸ Denn wobi na(er) selba glitte het un vusuecht worde isch, ka na(er) helfe däne, de vusuecht wäre.