Provérbios 14

¹ Mądra niewiasta buduje dom swój; ale go głupia rękami swemi rozwala.

² Kto chodzi w szczerości swojej, boi się Pana; ale przewrotny w drogach swoich gardzi nim.

³ W ustach głupiego jest rózga hardości; ale wargi mądrych strzegą ich.

⁴ Gdzie niemasz wołów, żłób jest próżny; ale siłą wołów mnoży się obfitość zboża.

⁵ Świadek prawdziwy nie kłamie; ale świadek fałszywy mówi kłamstwo.

⁶ Naśmiewca szuka mądrości, a nie znajduje; ale umiejętność roztropnemu jest snadna.

⁷ Idź precz od oblicza męża głupiego, gdyż nie znajdziesz przy nim warg umiejętności.

⁸ Mądrość ostrożnego jest rozumieć drogę swoję, ale głupstwo głupich jest zdrada.

⁹ Każdy głupi nakrywa grzech, a między uprzejmymi mieszka przyjaźń.

¹⁰ Serce każdego uznaje gorzkość duszy swojej, a do wesela jego nie przymięsza się obcy.

¹¹ Dom niezbożnych zgładzony będzie; ale przybytek cnotliwych zakwitnie.

¹² Zda się pod czas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej jest drogą na śmierć.

¹³ Także i w śmiechu boleje serce, a koniec wesela bywa smutek.

¹⁴ Drogami swemi nasyci się człowiek przewrotnego serca; ale się go chroni mąż dobry.

¹⁵ Prostak wierzy każdemu słowu; ale ostrożny zrozumiewa postępki swoje.

¹⁶ Mądry się boi, i odstępuje od złego; ale głupi dociera, i śmiałym jest.

¹⁷ Porywczy człowiek dopuszcza się głupstwa, a mąż złych myśli w nienawiści bywa.

¹⁸ Głupstwo prostacy dziedzicznie trzymają; ale ostrożni bywają koronowani umiejętnością.

¹⁹ źli się kłaniają przed dobrymi, a niepobożni stoją u drzwi sprawiedliwego.

²⁰ Ubogi bywa i u przyjaciela swego w nienawiści; ale wiele jest tych, którzy bogatego miłują.

²¹ Bliźnim swym grzesznik pogardza; ale kto ma litość nad ubogimi, błogosławionym jest.

²² Izali nie błądzą, którzy wymyślają złe? a miłosierdzie i prawda należy tym, którzy wymyślają dobre.

²³ W każdej pracy bywa pożytek; ale gołe słowo warg tylko do nędzy służy.

²⁴ Bogactwo mądrych jest koroną ich; ale głupstwo głupich zostaje głupstwem.

²⁵ Świadek prawdziwy wyzwala duszę; ale fałszywy kłamstwo mówi.

²⁶ Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.

²⁷ Bojaźń Pańska jest źródło żywota ku uchronieniu się sideł śmierci.

²⁸ W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.

²⁹ Nierychły do gniewu jest bogaty w rozum; ale porywczy pokazuje głupstwo.

³⁰ Serce zdrowe jest żywotem ciała; ale zazdrość jest zgniłością w kościach.

³¹ Kto ciemięży ubogiego, uwłacza stworzycielowi jego; ale go czci, kto ma litość nad ubogim.

³² Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.

³³ W sercu mądrego odpoczywa mądrość, ale wnet poznać, co jest w sercu głupich.

³⁴ Sprawiedliwość wywyższa naród; ale grzech jest ku pohańbieniu narodów.

³⁵ Król łaskaw bywa na sługę roztropnego; ale się gniewa na tego, który mu hańbę czyni.