Provérbios 16

¹ Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.

² Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.

³ Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.

⁴ Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.

⁵ Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.

⁶ Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.

⁷ Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.

⁸ Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.

⁹ Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.

¹⁰ Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.

¹¹ Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.

¹² Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.

¹³ Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.

¹⁴ Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.

¹⁵ W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.

¹⁶ Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.

¹⁷ Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.

¹⁸ Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.

¹⁹ Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.

²⁰ Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.

²¹ Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.

²² Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.

²³ Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.

²⁴ Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.

²⁵ Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.

²⁶ Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.

²⁷ Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.

²⁸ Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.

²⁹ Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.

³⁰ Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.

³¹ Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.

³² Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.

³³ Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.