João 10

Dr guete Schäfa (Hirte)

¹ Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer nit zue d Dire inegoht in d Schofschtall, sundern schtiegt anderswo inä, der isch ä Deb un ä Raiba (Deb, Vubrecha).

² Der aba zue d Dire inegoht, der isch d Schäfa (Hirte) vu d Schof.

³ Dem macht d Ufbasser uf, un de Schof härä sini Schtimm; un na(er) rueft sini Schof mit Name un fihrt sie üsä.

⁴ Un wenn na(er) alli sini Schof nüsglo het, goht da(er) vor ne her, un sini Schof folge nem nohch; denn sie kennen sini Schtimm.

⁵ Nem Fremde aba folge sie nit nohch, sundern haue ab vor nem; denn sie kenne de Schtimm vum Fremde nit.

⁶ Des Glichnis het Jesus zue nene gsait; sie vuschten aba nit, was sa(er) ne dmit gsait het.

⁷ Do sait Jesus wieda: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ich bi de Dire zue d Schof.

⁸ Alli, de vor ma(mir) kumme sin, de sin Diebe un Raiba (Deb, Vubrecha); aba d Schof hän nene nit ghorcht.

⁹ Ich bi de Dire; wenn jemads durch mi inegoht, wird da(er) selig wäre un wird i- und üsgoh un Weid (Heet) (Gras, Frässä) finde.

¹⁰ Ä Deb kummt nur, um z schtähle, z schlachte un umzbringe. Ich bi kumme, dmit sie des Läbä un alles hän was sie bruche.

¹¹ Ich bi dr guete Schäfa (Hirte). Dr guete Schäfa (Hirte) (d) losst si Läbä fir d Schof.

¹² Dr Knecht aba, der nit Schäfa (Hirte) isch, däm d Schof nit ghäre, sieht d Wolf kumme un vulosst de Schof un haut ab – un dr Wolf schtirzt sich uf de Schof un vudeilt sie -,

¹³ denn na(er) isch ä Knecht un kimmat sich nit um de Schof.

¹⁴ Ich bi dr guete Schäfa (Hirte) un kenn Mini, un Mini kenne mi,

¹⁵ we mi mi Vada (Babbe) kennt, un i(ich) kenne d Vada (Babbe). Un i(ich) loss mi Läbä fir de Schof.

¹⁶ Un i(ich) ha noh anderi Schof, de sin nit üs däm Stall; au sälli mueß i(ich) herbringe, un sie wäre mi Schtimm härä, un s wird ei Herde un ei Schäfa (Hirte) si.

¹⁷ Drum liebt (leb hän) mi mi Vada (Babbe), wel i(ich) mi Läbä loss, daß ich's wiedanihm.

¹⁸ Nemad nimmt`s vu ma(mir), sundern i(ich) selba losses. Ich ha Macht, s zue losse, un ha Macht, s wiedazneh. Des Gebot ha i(ich) gregt vu minem Vada (Babbe).

¹⁹ Do entschtoht abamols Zwitracht unda d Jude wägä däm Wort.

²⁰ Vieli unda ne sage: Er het ä bese Geischt un isch vu Sinne; was häre ihr nem zue?

²¹ Anderi sage: Des sin nit Wort vumä Besessene; ka denn ä bese Geischt d Auge vu Blindä ufdoe?

²² S war dertmols des Fescht vu d Tempelweihe in Jerusalem, un s war Winta.

²³ Un Jesus goht umä im Tempel in dr Halle Salomos.

²⁴ Do umzingle nen d Jude un sage zue nem: We lang losch dü uns(us) im Ungwisse? Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s fräi üsä.

²⁵ Jesus git ne zantwort: Ich ha`s äich gsait, un ihr glaubt nit. De Sache (Werke), de i(ich) doe im Name vu minem Vada (Babbe), de ziige vu ma(mir).

²⁶ Aba ihr glaubt nit, denn ihr sin nit vu minene Schof.

²⁷ Mini Schof härä mi Schtimm, un i(ich) kenn sie, un sie folge ma(mir);

²⁸ un i(ich) gib ne s ewige Läbä, un sie wäre nemeh umkumme, un nemads wird sie üs minere Hand riße.

²⁹ Mi Vada (Babbe), der sie ma(mir) ge het, isch greßa als alles, un nemads ka sie üs d Hand vum Vada (Babbe) riße.

³⁰ Ich un dr Vada (Babbe) sin eins.

Aschuldig

³¹ Do hebe d Jude abamols Schtei (Wackes) uf, um nen z schteinige.

³² Jesus sait zue nene: Vieli gueti Sache (Werke) ha i(ich) äich zeigt vum Vada (Babbe); fir was vu däne Sache (Werke) wen na mich schteinige?

³³ D Jude antworte nem un sage: Wäge nem guete Ding (Werk) schteinige ma(mir) di nit, sundern wägä dr Gottesläschterig, denn dü bisch ä Mensch un machsch di selbscht zue Gott.

³⁴ Jesus git ne zantwort: Schtoht nit gschriebe in äirem Gsetz (Psalm 82,6): "Ich ha gsait: Ihr sin Götta"?

³⁵ Wenn er de Götta nennt, zue däne des Wort Gottes gschwätzt wore isch, – un d Schrift ka doch nit broche (falsch si) wäre -,

³⁶ we sage ihr dann(dnoh) zue, däm der d Vada (Babbe) gheiligt un in d Welt gschickt het: Dü läschtersch Gott -, wel i(ich) sag: Ich bi Gottes Bue?

³⁷ Dät i(ich) nit de Sache (Werke) vu minem Vada (Babbe), so glaubet ma(mir) nit;

³⁸ doe i(ich) sie aba, so glaubet doch d Wunda (Werke), wenn na ma(mir) nit glaube wen, dmit da wißt, daß dr Vada (Babbe) in ma(mir) isch un i(ich) in nem.

³⁹ Do suechte sie abamols, nen z packe. Aba er haut ab.

⁴⁰ Dann(Dnoh) goht da(er) wieda fort uf di anderi Site vum Jordans a d Platz, wo Johannes zvor dauft het, un bliebt dert.

⁴¹ Un vieli kumme zue nem un sage: Johannes het kei Zeiche doe; aba alles, was Johannes vu däm gsait het, des isch wohr.

⁴² Un s glaube dert vieli a nen.