Bíblia ALMNT
Marcos 7
Sufa un Dreckig
1 Un s vusammle sich bi nem d Pharisäer un ä baar vu d Schriftglehrte, de üs Jerusalem gkumme ware.
2 Un sie sähn ä baar vu sinene Jinger mit dreckige, des heißt: d Händ(Pfode) ware nit gwäsche, s Brot ässe gsähne.
3 Denn d Pharisäer un alli Jude ässe nigs, wenn sie nit d Händ(Pfode) mit na Hand voll Wassa gwäsche hän, un halte so d Vorschrifte vu de Älteschte;
4 un wenn sie vum Markt kumme, ässe sie nit, wenn sie sich nit gwäsche hän. Un s gib vieli andari Sache, de sie z halte agnumme hän, we: Trinkbecha un Krueg un dr Kessel un Bänk z wäsche.
5 Do froge nen d Pharisäer un Schriftglehrte: Wurum läbä dini Jinger nit nach d Vorschrifte vu de Älteschte, sundern ässe s Brot mit dreckige Händ(Pfode)?
6 Er aba sait zue nene: We gnau het vu äich Lumpä Jesaja gwaissagt, we gschriebe stoht (Jesaja 29,13): "Des Volk ehrt mich mit d Lippe; aba s Herz isch fern vu ma(mir).
7 Vugäblich diene sie ma(mir), wel sie lähre solchi Lähre, de nigs sin als Menschegbot."
8 Ihr vuloße Gottes Gbot un halte d Mensche Vorschrifte.
9 Un na sait zue nene: We gnau d na Gottes Gbot ufhebe, dmit da äiri Vorschrifte ufrichte käne!
10 Denn Moses het gsait (2. Mose 20,12; 21,17): "Dü sollsch di Vada (Babbe) un dini Muetter ehre", un: "Wer Vada (Babbe) odr Muetter flöcht, sela soll schterbe."
11 Ihr aba lähret: Wenn eina zö sinem Vada (Babbe) odr d Muetter sait: Korban – des heißt: Opfagabe des isch´s, was dir vu ma(mir) zöschtoht -,
12 so lehn ihr nen nigs me doe fir si Vada (Babbe) odr sini Muetter
13 un hebe so Gottes Wort uf durch äiri Vorschrifte, de na ibalieferet hän; un so mache na viel.
14 Un na reft d Lit wieda zue sich un sait zue nene: Here ma(mir) alli mol zue un begrife's was i mein!
15
16 S gib nigs, was vu uße in d Mensch inegoht, des sen dreckig mache kennt; sundern was uns(us) sem Mensch usekummt, des isch's, was d Mensch dreckig macht.
17 Un als sa vu d Lit ins Hus kummt, frogten nen sini Jinger nochem Glichnis.
18 Un na sait zue nene: Sin na denn au so dumm? Merge na nit, daß ällei, was vu uße in d Mensch inegoht, nen nit dreckig mache ka?
19 Denn s goht nit in si Herz, sundern in d Buch, un kummt rus in d Gruebe. Dmit het da ällei Ässä fir sufa erklährt.
20 Un na sait: Was uns(us) sem Mensch usekummt, des macht d Mensch dreckig;
21 denn vu inne, uns(us) sem Herz dr Mensch, kumme rus besi Gedanke, Huchä, Schtäle, Morde,
22 Ehebreche, Habgier, Bosheit, Arglischt, Usschweifig, Mißgunst, Läschtere, Schtolz, Dummheide.
23 Alli de bese Sache kumme vu inne rus un mache d Mensch dreckig.
D Wieb uns(us) Syrophönizien
24 Un na schtod uf un goht vu dert i d Gegennt vu Tyrus. Dert isch scha in ä Hus gange des het da nemeds wisse lo un het doch nit vuborge bliebe kenne,
25 sundern gli härt ä Wieb vu nem, dere ihr Döchterli het ä dreckige Geischt gha. Un sie kummt un flegt ane zue sinene Feße
26 – de Wieb war aba ä Griechin uns(us) Syrophönizien – un bitet d, daß sa d bese Geischt vu nere ustribe döht.
27 Jesus aba sait zue nere: Loß zerscht d Kinda satt werde; s isch nit recht, daß ma d Kinda s Brot wegnihmt un wirft s vor d Hund.
28 Sie sait aba zue nem: Ja, Herr; aba doch fressen d Hündle under rem Disch vu d Brosame vu de Kinda.
29 Un na sait zue nere: Wäge däm Wort gang ane, d bese Geischt isch vu dinere Dochta usgfahre.
30 Un sie goht heim in ihr Hus un findet s Kind uf fem Bett liege, un d bese Geischt war usgfahre.
D Heilig vu nem Daubschtumme
31 Un als sa wieda furtgange isch uns(us) d Gegent vu Tyrus, kummt da durch Sidon ans Galiläische Meer, mitte in Gegent vu d Zehn Schtädt.
32 Un sie bringe zue nem eina, der daub un schtumm war, un bitte nen, daß sa d Hand uf nen legt.
33 Un na nihmt nen uns(us) dr Lit uf d site un legt nem d Finga in d Ohre un na brihrt si Zungä mit Spucke un
34 luegt ufe zum Himmel un seifzt un sait zue nem: Hefata!, des heißt: Dö di uf!
35 Un sofort d sich sini Ohre uf, un d Fessle vu sinere Zunge lese sich uf, un na schwätzt guet.
36 Un na gbitet dene, sie soll's nemeds sage. Um so me na's aba vubote het, um so me hän sie s usplauderet.
37 Un sie wundere sich iba d Maße un hän gsait: Er het ällei guet gmacht; die Daube heren un die Schtumme schwätzen wieda.
