Lucas 18

Vu d bittende Witwe

¹ Er sait tene aba ä Glichnis doriba, daß sie alliziit bäte un nit nohlen,

² un sait: S war ä Richta in eina Schtadt, der firchtet sich nit vor Gott un schiecht sich vor keinem Mensch.

³ S war aba ä Witwe in dselbe Schtadt, de kummt zue nem un sait: Schaff ma Recht gege mini Find!

⁴ Un na(er) wot lang nit. Dnohch aba het da(er) denkt bi sich selbscht: Wenn i(ich) mi scho vor Gott nit fircht noh vor keinem Mensch mi schiech,

⁵ will i(ich) doch däre Witwe, wel sie ma(mir) soviel Meh macht, Recht schaffe, dmit sie nit zletscht kummt un ma(mir) ins Gsicht (Visasch (Gsicht)) schlat.

⁶ Do sait dr Herr: Häre, was dr ungrechte Richta sait!

⁷ Soll do Gott nit au Recht schaffe sinene Üserwählte, de zue nem Dag un Nacht röfä, un soll er's bi nene lang nuszeh?

⁸ Ich sag äich: Er wird dene Recht schaffe in Kürzi. Doch wenn dr Menschebue kumme wird, meinsch dü, er wäre Glaube find uf Erde?

Vum Pharisäer un Zöllna

⁹ Er sait aba zue ä baar, de sich ibilde, fromm zue si, un hän nen vuachtet, des Glichnis:

¹⁰ S gehn zwei nuf in d Tempel, um z bäte, dr eine ä Pharisäer, dr andre ä Zöllna.

¹¹ Der Pharisäer schtoht fir sich un bäte so: Ich dank dir, Gott, daß i(ich) nit bi we de andre Lit, Raiba (Deb, Vubrecha), Gauna, Ehebrecha odr au we der Zöllna.

¹² Ich fascht zweimol in dr Wuche un gib d Zehnte vu allem, was i(ich) inihm.

¹³ Dr Zöllna aba schtoht vu wietem, wot au de Auge nit ufhebe zum Himmel, sundern schlat a sini Bruscht un sait: Gott, bi ma(mir) Sinda gnädig!

¹⁴ Ich sag äich: Der goht fir grecht bfunde nab in si Hus, nit selle. Denn wer sich selbscht hoch macht , der wird niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig macht, dr wird hoch gmacht wäre.

D Kinda

(Mt 19,13-15; Mk 10,13-16)

¹⁵ Sie bringe au kleini Kinda zue nem, dmit da(er) sie arihre soll. Als des aba d Jinger sähn, fahre sie sie a.

¹⁶ Aba Jesus reft sie zue sich un sait: Len de Kinda zue ma kumme un wehret dene nit, denn däne ghärt des Rich Gottes.

¹⁷ Gwiß, i(ich) sag äich: Wer nit des Rich Gottes animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.

D Gfahr vum Rich si

(Mt 19,16-26; Mk 10,17-27)

¹⁸ Un s frogt nen eina vu Obe un sait: Guete Meischta, was mueß i(ich) doe, dmit i(ich) s ewige Läbä greg (ererbe)?

¹⁹ Jesus aba sait zue nem: Was saisch dü zue ma(mir) guet? Nemad isch guet als Gott ällei.

²⁰ Dü kennsch d Gebote: "Dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nemet umbringe; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis schwätze; dü sollsch di Vada (Babbe) un di Muetter ehre!"

²¹ Er aba sait: Des ha i(ich) alles ghalte vu klei uf.

²² Als Jesus des ghärt het, sait da(er) zue nem: S fehlt dir noh eis. Vukauf alles, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma(mir) nohch!

²³ Als sa des aba ghärt het, wird er trurig; denn er war arg rich.

²⁴ Als aba Jesus sieht, daß er trurig wore isch, sait da(er): We schwer kumme de Riche in s Rich Gottes!

²⁵ Denn s isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä in s Rich Gottes kummt.

²⁶ Do sage, de des ghärt hän: Wer ka dann(dnoh) selig wäre?

²⁷ Er aba sait: Was bi d Lit unmeglich isch, des isch bi Gott meglich.

D Lohn

(Mt 19,27-30; Mk 10,28-31)

²⁸ Do sait Petrus: Lueg, ma(mir) hän, was ma(mir) ka hän, vulo un sin dir nohchgange.

²⁹ Er aba sait zue nene: wiß, i(ich) sag äich: S isch nemads, der Hus odr Wieb odr Breda odr Eltere odr Kinda vulosst um s Rich Gottes wille,

³⁰ der s nit vielfach wieda gregt in der Ziit un in dr zuekinftige Welt s ewige Läbä.

Jesus wird Lide

(Mt 20,17-19; Mk 10,32-34)

³¹ Er nimmt aba zue sich de Zwöelf un sait zue nene: Luege, ma(mir) gehn nuf nohch Jerusalem, un s wird alles gmacht wäre, was gschriebe isch durch d Prophete vum Menschebue.

³² Denn er wird ibaantwortet wäre d Heide, un er wird gscholte un gschla un agschpuckt wäre,

³³ un sie wäre nen üsbeitsche un umbringe; un am dritte Dag wird da ufschtoh.

³⁴ De aba begriffä nigs dvu, un dr Sinn vum Gsaite war rene vuborge, un sie vuschten nit, was dmit gmeint war.

D Heilig vumä Blindä bi Jericho

(Mt 20,29-34; Mk 10,46-52)

³⁵ S isch bassiert, als sa in d Nechi vu Jericho kummt, daß ä Blindä am Wäg hockt un bettlet het.

³⁶ Als sa(er) aba de Lit ghärt het, de vorbigehn, frogt da, was des wär.

³⁷ Do vuzehle sie nem, Jesus vu Nazareth goht vorbi.

³⁸ Un na(er) reft: Jesus, dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!

³⁹ De aba vornedra gehn, fahre nen a, er soll schwiege. Er aba brellt noh viel me: Dü Bue David, erbarm di wägä ma(mir)!

⁴⁰ Jesus aba bliebt schtoh un losst nen zue sich fihre. Als sa aba necha kummt, frogt er nen:

⁴¹ Was willsch dü, daß i(ich) fir di doe soll? Er sait: Herr, daß i(ich) luege ka.

⁴² Un Jesus sait zue nem: Lueg etze! Di Glaube het dir ghulfe.

⁴³ Un gli druf kann na luege un goht nem nohch un priest Gott. Un alli Lit, des s gsähne hän, lobe Gott.