1 Coríntios 15

Vu Dr Uferschtehig

Des Ziignis vu dr Uferschtehig Chrischti

¹ Ich erinnre äich aba, lebi Breda, a des Evangelium, des i(ich) äich vukindigt ha, des ihr au agnumme hän, in däm ihr au fescht schtehn,

² durch des ihr au selig sin, wenn ihr's feschthebä in dr Gschtalt, in der i(ich) s äich vukindigt ha; s isch denn, daß ihr umsunscht gläubig wore sin.

³ Denn als erschtes ha i(ich) äich wiedage, was i(ich) au gregt ha: Daß Chrischtus gschtorbe isch fir unsri Sinde nohch dr Schrift;

⁴ un daß sa(er) beerdige wore isch; un daß sa(er) ufgschtande isch am dritte Dag nohch dr Schrift;

⁵ un daß sa(er) gsähne wore isch vu Kephas, dnohch vu d Zwöelf.

⁶ Dnohch isch scha(er) gsähne wore vu me als fünfhundat Breda uf eimol, vu däne di meischte noh hiit läbä, ä baar aba sin igschlofe (gschtorbe).

⁷ Dnohch isch scha(er) gsähne wore vu Jakobus, dnohch vu alle Aposchteln.

⁸ Zletscht vu alle isch scha(er) au vu mir als ä unziitigä uf d Welt kummänä gsähne wore.

⁹ Denn i(ich) bi dr klienschte unda d Aposchteln, der i(ich) nit wert bi, daß i(ich) ä Aposchtel heiß, wel i(ich) di Gmeinde Gottes vufolgt ha.

¹⁰ Aba durch Gottes Gnade bi i(ich), was i(ich) bi. Un sini Gnade a ma(mir) isch nit vugeblich gsi, sundern i(ich) ha viel me gschafft als sie alli; nit aba i(ich), sundern Gottes Gnade, de mit ma(mir) isch.

¹¹ S isch etze i(ich) odr säli: so predige ma(mir), un so hän ihr glaubt.

Gegä s Abschtritte vu d Uferschtehig vu d Dote

¹² Wenn aba Chrischtus predigt wird, daß sa(er) vu d Dote ufgschtande isch, we sage dann(dnoh) ä baar unda äich: S git keini Uferschtehig dr Dote?

¹³ Git`s kei Uferschtehig dr Dote, so isch au Chrischtus nit ufgschtande.

¹⁴ Isch aba Chrischtus nit ufgschtande, so isch unsri Predigt vugeblich, so isch au äira Glaube vugeblich(umschunscht).

¹⁵ Mir däte dann(dnoh) au als falschi Ziige Gottes bfunde wäre, wel ma(mir) gege Gott beziige, er het Chrischtus uferweckt, den na(er) nit uferweckt het, wenn doch de Dote nit ufschtehn.

¹⁶ Denn wenn di Dote nit ufschtehn, so isch Chrischtus au nit ufgschtande.

¹⁷ Isch Chrischtus aba nit ufgschtande, so isch äira Glaube nichtig, so sin ihr noh in äire Sinde;

¹⁸ so sin au de, de in Chrischtus igschlofe (gschtorbe) sin, vulore.

¹⁹ Hoffe ma(mir) alli in däm Läbä uf Chrischtus, so sin ma(mir) di elendeschte unda alle Mensche.

Chrischtus isch ufgschtande

²⁰ Etze aba isch Chrischtus ufgschtande vu d Dote als Erschtling unda däne, de igschlofe (gschtorbe) sin.

²¹ Denn do durch ei Mensch dr Dod kumme isch, so kummt au durch ei Mensch de Uferschtehig vu d Dote.

²² Denn we sie in Adam alli schterbe, so wäre sie in Chrischtus alli lebändig gmacht wäre.

²³ Jeda aba in sinere Ordnig: als Erschtling Chrischtus; dnoh, wenn na(er) kumme wird, de, de Chrischtus aghäre;

²⁴ dnoh s End, wenn na(er) des Rich Gott, däm Vada (Babbe), ibage wird, nohchdem ma(er) alli Herrschaft un alli Macht un Gwalt vunichtet het.

²⁵ Denn na(er) mueß herrsche, bis Gott nem alli Gegna(Feinde) unda sini Feß legt (Psalm 110,1).

²⁶ Dr letschte Fäind, der vunichtet wird, isch dr Dod.

²⁷ Denn alles het da(er) unda sini Feß doe (Psalm 8,7). Wenn`s aba heißt, alles isch nem undaworfe, so isch bekannt, daß der üsgnumme isch, dr nem alles undaworfe het.

²⁸ Wenn aba alles nem folgsam si wird, dann(dnoh) wird au dr Bue selbscht folgsam si däm, der nem alles undaworfe het, dmit Gott isch alles in allem.

Läbä üs dr Uferschtehig

²⁹ Was soll`s sunscht, daß sich ä baar fir di Dote daufe losse? Wenn di Dote gar nit ufschtehn, was losse sie sich dann(dnoh) fir sie daufe?

³⁰ Un was schtehn ma(mir) dann(dnoh) jedi Schtund in Gfahr?

³¹ So wohr ihr, lebi Breda, mi Röhm sin, den i(ich) in Chrischtus Jesus, unsam Herrn, ha: i(ich) schtirb jede Dag.

³² Hab i(ich) nur im Blick uf des Läbä in Ephesus mit wilde Tiere gkämpft, was hilft's ma(mir)? Wenn di Dote nit ufschtehn, dann(dnoh) len uns(us) ässä un trinke; denn morge sin ma(mir) dod! (Jesaja 22,13)

³³ Len äich nit vufihre! Schlechte Umgang vudirbt gueti Sitte.

³⁴ Were doch eimol recht wach un sindigt nit! Denn ä baar wisse nigs vu Gott; des sag i(ich) äich aba als Schand.

Dr näji(naii) Leib (Ranze) bi dr Uferschtehig

³⁵ S kennt aba jemads froge: We wäre di Dote ufschtoh, un mit was fir nem Leib (Ranze) wäre sie kumme?

³⁶ Dü Narr: Was dü säscht, wird nit lebändig, wenn`s nit schtirbt.

³⁷ Un was dü säscht, isch jo nit dr Leib (Ranze), der wäre soll, sundern ä bloßes Korn, isch`s vu Weize odr ebis anderem.

³⁸ Gott aba git nem ä Leib (Ranze), we na(er) will, jedem Some si eigene Leib (Ranze).

³⁹ Nit alles Fleisch isch des gliche Fleisch, sundern ä anderes Fleisch hän de Mensch, ä anderes d Viecha, ä anderes d Vegel, ä anderes d Fisch.

⁴⁰ Un`s gits himmlischi Leiba(Ranze) un irdischi Leiba aba ä anderi Herrlichkeit hän di himmlische un ä andere di irdische.

⁴¹ Ä andere Glanz het d Sunne, ä andere Glanz het d Mond, ä andere Glanz hän d Schtern; denn ä Schtern undaschiedet sich vum andere durch si Glanz.

⁴² So au de Uferschtehig vu d Dote. S wird gsajt vuweslich un wird ufschtoh unvuweslich.

⁴³ S wird gsajt in Niedrigkeit un wird ufschtoh in Herrlichkeit. S wird gsajt Armselig un wird ufschtoh in Kraftvoll.

⁴⁴ S wird gsajt ä nadirlige Leib (Ranze) un wird ufschtoh ä geischtliche Leib (Ranze). Git`s ä nadirlige(normale) Leib (Ranze), so git`s au ä geischtliche Leib (Ranze).

⁴⁵ We gschriebe schtoht: Dr erschte Mensch, Adam, isch zue nem lebändige Wäse (1. Moses 2,7), un dr letschte Adam zum geischtige Wäse, der lebändig mache ka.

⁴⁶ Aba dr geischtliche Leib (Ranze) isch nit dr erschte, sundern dr nadirlige; dnohch dr geischtliche.

⁴⁷ Dr erschte Mensch isch vu dr Erde un irdisch; dr zweite Mensch isch vum Himmel.

⁴⁸ We dr irdische isch, so sin au di irdische; un we dr himmlische isch, so sin au di himmlische.

⁴⁹ Un we ma(mir) trage hän des Bild vum irdische, so wäre ma(mir) au trage des Bild vum himmlische.

Vuwandlig vu d Gläubige un Sieg iba d Dod

⁵⁰ Des sag i(ich) aba, lebi Breda, daß Fleisch un Bloet des Rich Gottes nit ererbe kenne; au wird des Vuwesliche nit erbe di Unvuweslichkeit.

⁵¹ Lueg, i(ich) sag äich ä Gheimnis: Mir wäre nit alli ischlofe (schterbe), ma(mir) wäre aba alli vuwandlet wäre;

⁵² un des pletzlig, in einem Nu, zue d Ziit dr letschte Päpere. Denn s wird de Päpere päpere, un di Dote wäre ufschtoh unvuweslich, un ma(mir) wäre vuwandlet wäre.

⁵³ Denn des Vuwesliche mueß azege d Unvuweslichkeit, un des Schterbliche mueß azege d Unschterblichkeit.

⁵⁴ Wenn aba des Vuwesliche azege wird d Unvuweslichkeit un des Schterbliche azege wird d Unschterblichkeit, dann(dnoh) wird erfillt wäre des Wort, des gschriebe schtoht (Jesaja 25,8; Hosea 13,14): "Dr Dod isch vuschlunge vum Sieg.

⁵⁵ Dod, wo isch di Sieg? Dod, wo isch di Schtachel?". "Dod, wo isch di Schtachel? Hell, wo isch di Sieg?"

⁵⁶ Dr Schtachel vum Dod aba isch d Sind, de Kraft aba vu d Sind isch des Gsetz.

⁵⁷ Gott sei Dank, der uns(us) d Sieg git durch unsa Herr Jesus Chrischtus!

⁵⁸ Drum, mini lebi Breda, sin fescht, unerschittalich un nämmä imma zue in däm Gschäfft vum Herrn, wel ihr wiße, daß äiri Arbet nit vugeblich isch in däm Herrn.