Mateus 24

¹ Då Jesus steig ut or templet og tok til å ganga burtetter vegen, gjekk læresveinarne fram og vilde syna honom tempelbygningarne.

² «Ja, ser de ’kje alt dette!» svara han. «Det segjer eg dykk for sant: Her ligg ikkje stein på stein som ikkje skal rivast ned.»

³ Sidan, då han sat på Oljeberget, og ingen annan var med, gjekk læresveinarne fram til honom og sagde: «Seg oss: Når skal alt dette henda, og kva merke skal me hava på koma di og enden på verdi!»

⁴ Då svara Jesus: «Sjå dykk fyre, so ingen forvillar dykk!

⁵ For mange skal taka mitt namn og segja: «Eg er Messias», og føra mange på avveg.

⁶ De skal få høyra ufred og gjetord um ufred; sjå til at de ikkje vert skræmde! For dette lyt henda; men endå er ikkje enden komen.

⁷ Folk skal reisa seg imot folk, og rike mot rike, og det skal vera uår og jordskjelv kring i landi;

⁸ men alt det er berre upptaket til føderiderne.

⁹ Då skal dei driva dykk ut i naud og fåre og slå dykk i hel, og alle folk skal hata dykk for mitt namn skuld.

¹⁰ Mange skal då falla ifrå, og svika og hata kvarandre,

¹¹ og mange falske profetar skal stiga fram og føra mange på avveg;

¹² og av di uretten hev vorte so stor, skal kjærleiken kolna hjå mengdi.

¹³ Men den som held ut til endes, han skal verta frelst.

¹⁴ Og dette evangeliet um Gudsriket skal kunngjerast yver heile mannaheimen, so alle folkeslag fær vita um det, og då skal enden koma.

¹⁵ Når de då ser at den øydande styggedomen som Daniel, profeten, hev tala um, stend på den heilage staden» – agta vel på dette du som les! –

¹⁶ då lyt dei som er i Judalandet røma til fjells,

¹⁷ og den som er uppå taket, må ikkje stiga ned og henta noko i huset sitt,

¹⁸ og den som er utpå marki, må ikkje ganga heim att etter kjolen sin!

¹⁹ Stakars deim som gjeng med barn eller gjev brjost i dei dagarne!

²⁰ Men bed at det ikkje må vera um vinteren eller på ein kviledag de lyt røma!

²¹ For då skal det vera slik hard naud at det aldri hev vore slik naud frå verdi vart til og til no, og vert ikkje sidan heller.

²² Og vart ikkje den tidi stutt, so fanst det ’kje liv som vart berga; men for dei utvalde skuld skal den tidi vera stutt.

²³ Um nokon då segjer til dykk: «Sjå her er Messias,» eller «der,» so må de ikkje tru det.

²⁴ For det skal standa fram falske Messias’ar og falske profetar og gjera store teikn og under, so jamvel dei utvalde kunde forvillast, um det var råd.

²⁵ Kom i hug: Eg hev sagt dykk det fyreåt.

²⁶ Segjer dei no med dykk: «Han er ute i øydemarki,» so gakk ikkje der ut! eller: «Han er inni koven,» so tru det ikkje!

²⁷ For liksom ljonet gjeng ut ifrå aust og skin radt til vest, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.

²⁸ Der åta er, vil ørnarne sankast.

²⁹ Men straks etter dei dagarne og trengslorne deira skal soli myrkjast, og månen missa sitt ljos; stjernorne skal falla ned frå himmelen, og himmelkrafterne skakast.

³⁰ Då skal teiknet åt Menneskjesonen syna seg på himmelen, og alle ætter på jordi skal øya og gråta, og dei skal sjå Menneskjesonen koma i himmelskyerne med velde og stor herlegdom.

³¹ Med luren ljomar, skal han senda ut englarne sine, og dei skal sanka i hop dei han hev valt seg ut, frå heimsens fire hyrno, frå himmelbrun til himmelbrun.

³² Lær ei likning av fiketreet: Når sevja hev kome i greinerne, og lauvet tek til å spretta, då veit de at sumaren er nær.

³³ Like eins når de ser alt dette; då veit de at han er utfor døri.

³⁴ Det segjer eg dykk for visst: Denne ætti skal ikkje forgangast fyrr alt dette hev hendt.

³⁵ Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.

³⁶ Men den dagen og timen veit ingen, ikkje englarne i himmelen – ingen utan Faderen åleine.

³⁷ For som det var i Noahs dagar, so skal det vera når Menneskjesonen kjem:

³⁸ liksom dei i dagarne fyre storflodi åt og drakk, og gifte seg og vart burtgifte, alt til den dagen då Noah gjekk inn i arki,

³⁹ og ingen visste ordet av fyrr storflodi kom og tok deim alle burt, so skal det vera når Menneskjesonen kjem.

⁴⁰ Då er tvo menner ute på marki; den eine vert henta, og den andre vert att.

⁴¹ Tvo kvinnor mel på kverni; den eine vert henta, og den andre vert att.

⁴² So vak då! For de veit ikkje kva dag herren dykkar kjem.

⁴³ Men det skynar de, at dersom husbonden visste kva tid på natti tjuven kom, so vakte han og let ingen brjota seg inn i huset.

⁴⁴ Difor lyt de og vera ferdige! Menneskjesonen kjem på ei tid de ikkje ventar honom.

⁴⁵ Kvar er no den trugne og vituge drengen som husbonden hev sett yver tenestfolket, so han skal gjeva deim mat i rett tid?

⁴⁶ Sæl er den drengen som husbonden ser gjera so når han kjem.

⁴⁷ Det segjer eg dykk for visst: Han skal setja honom yver alt det han eig.

⁴⁸ Men er drengen ein skarv, og segjer med seg: «Husbonden min vert lenge burte,»

⁴⁹ og han so tek til å slå dei hine tenarane, og et og drikk i lag med drikkarar,

⁵⁰ då skal husbonden hans koma på ein dag han ikkje ventar det, og i ein time han ikkje veit av,

⁵¹ og skjera honom midt i tvo, og lata honom få sin lut med hyklarane, der dei græt og skjer tenner.