Bíblia CLVUL
Atos 23
1 Intendens autem in concilium Paulus, ait : Viri fratres, ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum usque in hodiernum diem.
2 Princeps autem sacerdotum Ananias prcepit astantibus sibi percutere os ejus.
3 Tunc Paulus dixit ad eum : Percutiet te Deus, paries dealbate. Et tu sedens judicas me secundum legem, et contra legem jubes me percuti ?
4 Et qui astabant dixerunt : Summum sacerdotem Dei maledicis.
5 Dixit autem Paulus : Nesciebam, fratres, quia princeps est sacerdotum. Scriptum est enim : Principem populi tui non maledices.
6 Sciens autem Paulus quia una pars esset sadducorum, et altera pharisorum, exclamavit in concilio : Viri fratres, ego pharisus sum, filius pharisorum : de spe et resurrectione mortuorum ego judicor.
7 Et cum hc dixisset, facta est dissensio inter pharisos et sadducos, et soluta est multitudo.
8 Sadduci enim dicunt non esse resurrectionem, neque angelum, neque spiritum : pharisi autem utraque confitentur.
9 Factus est autem clamor magnus. Et surgentes quidam pharisorum, pugnabant, dicentes : Nihil mali invenimus in homine isto : quid si spiritus locutus est ei, aut angelus ?
10 Et cum magna dissensio facta esset, timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis, jussit milites descendere, et rapere eum de medio eorum, ac deducere eum in castra.
11 Sequenti autem nocte assistens ei Dominus, ait : Constans esto : sicut enim testificatus es de me in Jerusalem, sic te oportet et Rom testificari.
12 Facta autem die collegerunt se quidam ex Judis, et devoverunt, se dicentes neque manducaturos, neque bibaturos donec occiderent Paulum.
13 Erant autem plus quam quadraginta viri qui hanc conjurationem fecerant :
14 qui accesserunt ad principes sacerdotum et seniores, et dixerunt : Devotione devovimus nos nihil gustaturos, donec occidamus Paulum.
15 Nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio, ut producat illum ad vos, tamquam aliquid certius cognituri de eo. Nos vero priusquam appropiet, parati sumus interficere illum.
16 Quod cum audisset filius sororis Pauli insidias, venit, et intravit in castra, nuntiavitque Paulo.
17 Vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus, ait : Adolescentem hunc perduc ad tribunum, habet enim aliquid indicare illi.
18 Et ille quidem assumens eum duxit ad tribunum, et ait : Vinctus Paulus rogavit me hunc adolescentem perducere ad te, habentem aliquid loqui tibi.
19 Apprehendens autem tribunus manum illius, secessit cum eo seorsum, et interrogavit illum : Quid est quod habes indicare mihi ?
20 Ille autem dixit : Judis convenit rogare te ut crastina die producas Paulum in concilium, quasi aliquid certius inquisituri sint de illo :
21 tu vero ne credideris illis : insidiantur enim ei ex eis viri amplius quam quadraginta, qui se devoverunt non manducare, neque bibere donec interficiant eum : et nunc parati sunt, exspectantes promissum tuum.
22 Tribunus igitur dimisit adolescentem, prcipiens ne cui loqueretur quoniam hc nota sibi fecisset.
23 Et vocatis duobus centurionibus, dixit illis : Parate milites ducentos ut eant usque Csaream, et equites septuaginta, et lancearios ducentos a tertia hora noctis,
24 et jumenta prparate ut imponentes Paulum, salvum perducerent ad Felicem prsidem.
25 (Timuit enim ne forte raperent eum Judi, et occiderent, et ipse postea calumniam sustineret, tamquam accepturus pecuniam.)
26 Scribens epistolam continentem hc : Claudius Lysias optimo prsidi Felici, salutem.
27 Virum hunc comprehensum a Judis, et incipientem interfici ab eis, superveniens cum exercitu eripui, cognito quia Romanus est.
28 Volensque scire causam quam objiciebant illi, deduxi eum in concilium eorum.
29 Quem inveni accusari de qustionibus legis ipsorum, nihil vero dignum morte aut vinculis habentem criminis.
30 Et cum mihi perlatum esset de insidiis quas paraverant illi, misi eum ad te, denuntians et accusatoribus ut dicant apud te. Vale.
31 Milites ergo secundum prceptum sibi assumentes Paulum, duxerunt per noctem in Antipatridem.
32 Et postera die dimissis equitibus ut cum eo irent, reversi sunt ad castra.
33 Qui cum venissent Csaream, et tradidissent epistolam prsidi, statuerunt ante illum et Paulum.
34 Cum legisset autem, et interrogasset de qua provincia esset, et cognoscens quia de Cilicia :
35 Audiam te, inquit, cum accusatores tui venerint. Jussitque in prtorio Herodis custodiri eum.
