Apocalipse 4

Vor rem Thron Gottes

¹ Dnohch sieh i(ich), un lueg, ä Dire war ufdoe im Himmel, un de erschte Schtimm, de i(ich) ghärt ha mit ma(mir) schwätze we ä Päpere, de sait: Schtieg ruff, i(ich) will dir zeigä, was nohch däm gschähe soll.

² Druf wärd i(ich) vum Geischt packt. Un sieh, ä Thron schtoht im Himmel, un uf däm Thron hockt eina.

³ Un der do hockt, war azluege we dr Schtei (Wackes) Jaspis un Sarder; un ä Rägeboge war um d Thron, azluege we ä Smaragd.

⁴ Un um d Thron ware vieräzwanzig Throne, un uf d Throne hocke vieräzwanzig Älteste, mit wieße Kleida azogä, un hän uf ihrem Kepf goldeni Krone.

⁵ Un vum Thron gehn üs Blitze, Stimme un Dunnda; un siebä Fackle mit Fiir hän brennt vor rem Thron, des sin de siebä Geischta Gottes.

⁶ Un vor rem Thron war s we ä gläsernes Meer, glich we Kristall, un in dr Midde am Thron un um d Thron vier himmlische Gschtalte, volla Auge vorne un hinte.

⁷ Un de erschte Gschtalt war glich nem Löwen, un de zweite Gschtalt war glich nem Schtier, un de dritti Gschtalt het ä Üsgsäh we ä Mensch, un de vierte Gschtalt war glich nem flegende Adla.

⁸ Un jede vu d vier Gschtalte het sechs Fligel, un sie ware uße un inne volla Auge, un sie hän kei Rueh Dag un Nacht un sage: Heilig, heilig, heilig isch Gott dr Herr, dr Allmächtige, der do war un der do isch un der do kummt.

⁹ Un wenn de Gschtalte Pries un Ehri un Dank gän däm, der uf fem Thron hockt, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit,

¹⁰ flege de vieräzwanzig Älteschte ane vor däm, der uf fem Thron hockt, un bäte nen a, der do läbt vu Ewigkeit zue Ewigkeit, un lege ihri Krone ane vor rem Thron un sage:

¹¹ Herr, unsa Gott, dü bischs wert, z neh Pries un Ehri un Kraft; denn dü hesch alli Sache gschaffe, un durch di Wille ware sie un wäre sie gschaffe.