Apocalipse 2

Siebä Sendschriebe

¹ Dem Engel vu d Gmeinde in Ephesus schrieb: Des sait, der do hebet (haltet) de siebä Schterne in sinere Rechte, der do wandelt midde unda d siebä goldene Laichta:

² Ich kenne dini Werke un di Abmehe un di Geduld un weiß, daß dü de Bese nit vutrage kasch; un dü hesch de breft, de sage, sie saje Aposchtel, un sin's nit, un hesch sie als Vulogeni gfunde,

³ un hesch Geduld un hesch wägä minem Namen de Lascht trage un bisch nit med wore.

⁴ Aba i(ich) ha gege di, daß dü di erschti Lebi (Liebe) vulo hesch.

⁵ So denk etze dra, wovu dü abgfloge bisch, un doe Buße un doe di erschte Werke wida! Wenn aba nit, wäre i(ich) iba di kumme un di Laichta wägschla vu sinem Platz – wenn dü nit Buße doesch.

⁶ Aba des hesch dü fir di, daß dü de Werke dr Nikolaiten hassesch, de i(ich) au hass.

⁷ Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i(ich) z ässä ge vum Baum vum Läbä, der im Paradies Gottes isch.

⁸ Un däm Engel dr Gmeinde in Smyrna schrieb: Des sait dr Erschte un dr Letschte, der dot war un isch lebändig wore:

⁹ Ich kenn di Vufolgig un di Armuet – dü bisch aba rich – un des Läschtere vu däne, de sage, sie sin Jude, un sin's nit, sundern sin d Synagoge (Gotteshus) vum Sadan.

¹⁰ Fircht di nit vor rem, was dü liede wirsch! Lueg, dr Deufel wird ä baar vu äich ins Gfängnis (Loch) werfe, dmit ihr vusuecht wäre, un ihr wäre in d Vufolgig si zehn Däg. Bi treu bis a d Dod, so will i(ich) dir de Krone vum Läbä ge.

¹¹ Wer Ohre het, der härt, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm soll kei Leid gschähe vum zweite Dod.

¹² Un däm Engel dr Gmeinde in Pergamon schrieb: Des sait, der do het des scharfe, zweischniedige Schwert:

¹³ Ich weiß, wo dü wohnsch: do, wo d Thron vum Sadan isch; un dü hebsch an minem Name fescht un hesch d Glaube a mi nit vuliignet, au nit in d Däg, als Antipas, mi treue Ziige, bi äich umbrocht worde isch, do, wo d Sadan wohnt.

¹⁴ Aba einiges ha i(ich) gege di: dü hesch Lit dert, de sich a de Lehr Bileams fescht hebe, de d Balak glehrt het, d Israelite z vufihre, vum Götzeopfa z ässä un Hurarai z tribä.

¹⁵ So hesch dü au Lit, de sich in gliecha Art a de Lehr dr Nikolaiten hebe.

¹⁶ Doe Buße; wenn aba nit, so wäre i(ich) bald iba di kumme un gege sie schtriete mit däm Schwert in minem Mul (Gosch).

¹⁷ Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait! Wer ibawindet, däm will i(ich) ge vum vuschteckte Manna un will lem ge ä wieße Schtei (Wackes); un uf däm Schtei (Wackes) isch ä näji(naii) Name gschriebe, den nemads kennt als der, der nen gregt.

¹⁸ Un däm Engel d Gmeinde in Thyatira schrieb: Des sait dr Bue Gottes, der Auge het we Fiirflamme, un sini Feß sin we Golderz:

¹⁹ Ich kenn dini Werke un di Lebi (Liebe) un di Glaube un di Denscht un di Geduld un weiß, daß dü je länga je me doesch.

²⁰ Aba i(ich) ha gege di, daß dü Isebel duldesch, des Wieb, des sait, sie isch ä Prophetin, un lehrt un vufihrt mini Knecht, Hurarai z tribä un Götzeopfa z ässä.

²¹ Un i(ich) ha ihr Ziit ge, Buße z doe, un sie will nit umkähre vu ihra Hurarai.

²² Lueg, i(ich) werf sie ufs Bett, un de mit ihr d Ehe broche hän in großi Trebsal, wenn sie nit umkähre vu ihre Werke,

²³ un ihri Kinda will i(ich) mit däm Dod schlat. Un alli Gmeinde solle erkenne, daß i(ich)`s bi, der d Niere un`s Herz erforscht, un i(ich) wäre ge jedem vu äich nohch äire Werke.

²⁴ Äi(ich) aba sag i(ich), d andere in Thyatira, de solchi Lehr nit hän un nigs wiße iba de Defi vum Sadan, we sie sage: Ich will nit noh ä Lascht uf äich werfe;

²⁵ doch was ihr hän, des hebet (haltet) fescht, bis i kumm.

²⁶ Un wer ibawindet un hebet (haltet) mi Werk bis ans End, däm will i(ich) Macht ge iba d Heide,

²⁷ un na(er) soll sie weide mit isernem Schtägä (Bängel), un we de Töpf vumä Töpfa soll la(er) sie vuschmetere,

²⁸ we au i(ich) Macht gregt ha vu minem Vada (Babbe); un i(ich) will lem ge d Morgeschtern.

²⁹ Wer Ohre het, der soll härä, was dr Geischt d Gmeinde sait!