Romanos 2

Dr Mäßschtab vum göttliche Gricht

¹ Drum, oh Mensch, kasch dü di nit entschuldige, wer dü au bisch, der dü richtesch. Denn in was dü d andere richtesch, vudammsch dü dich selba, wel dü s glieche doesch, was dü richtesch.

² Mir wisse aba, daß Gottes Urdeil recht isch iba de, de des den.

³ Denksch dü aba, oh Mensch, der dü de richtesch, de des den, un doesch au s glieche, daß dü däm Urdeil Gottes entkumme wirsch?

⁴ Odr vuachtesch dü d Richtum vu sinere Güte, Geduld un Langmuet? Weisch dü nit, daß dich Gottes Güte zue d Buße leitet?

⁵ Dü aba mit dinem vuschtockte un unbueßfertige Herz hufsch dir selba Zorn (Wuet) a uf d Dag vum Zorn (Wuet) un dr Offenbarig vum Grechte Gricht Gottes,

⁶ der jedem ge wird nohch sinene Werke:

⁷ ewiges Läbä däne, de in alla Geduld mit guete Werke vulange nohch d Herrlichkeit, Ehri un ewigem Läbä;

⁸ Ungnade un Zorn (Wuet) aba däne, de schtrietsichtig sin un dr Wohret nit folge, folge aba dr Ungrechtigkeit;

⁹ Trebsal un Angscht iba alli Seele dr Mensche, de Beses den, zerscht d Jude un ebeso d Grieche;

¹⁰ Herrlichkeit aba un Ehri un Friede alle däne, de Guetes den, zerscht d Jude un ebeso d Grieche.

¹¹ Denn s isch kei Asähe dr Mensche vor Gott.

¹² Alli, de ohni Gsetz gsindigt hän, wäre au ohni Gsetz vulore go; un alli, de unda däm Gsetz gsindigt hän, wäre durchs Gsetz vuurdeilt wäre.

¹³ Denn vor Gott sin nit Grecht, de des Gsetz härä, sundern de des Gsetz den, wäre Grecht si.

¹⁴ Denn wenn Heide, de des Gsetz nit hän, doch vu Natur üs den, was des Gsetz fordert, so sin sie, obwohl sie des Gsetz nit hän, sich selba s Gsetz.

¹⁵ Sie bewiese dmit, daß in ihre Herze gschriebe isch, was des Gsetz fordert, zmol ihr Gwisse s ne beziigt, dzue au de`s denke, de änanda aklage odr au entschuldige –

¹⁶ a däm Dag, a däm Gott des Vuborgene dr Mensche durch Chrischtus Jesus richte wird, we`s mi Evangelium beziigt.

D Aklag gege d Jude

¹⁷ Wenn dü dich aba Jud nennsch un vulosch di ufs Gsetz un rehmsch di Gottes

¹⁸ un kennsch si Wille un prefsch, wel dü üs däm Gsetz undarichtet bisch, was des Beschte z doe isch,

¹⁹ un maßesch dir a, ä Leida dr Blindä z si, ä Lecht dera, de in Dunkle sin,

²⁰ ä Erzieha dr Unvuschtändige, ä Lehrer dr Unmindige, wel dü im Gsetz de Richtschnur dr Weisse un d Wohret hesch -:

²¹ Dü lehrsch etze anderi, un lehrsch dich selba nit? Dü predigsch, ma soll nit schtähle, un dü schtiehlsch?

²² Dü saisch, ma soll nit ehebreche, un dü brichsch d Ehe? Dü vuabscheusch d Götze, un braubsch ihri Tempel?

²³ Dü rehmsch di vum Gsetz, un schändesch Gott durch Ibatretig vum Gsetz?

²⁴ Denn "äiretwägä wird Gottes Name gläschtert unda d Heide", we gschriebe schtoht (Jesaja 52,5).

²⁵ Di Bschniedig nitzt ebis, wenn dü des Gsetz hebsch; hebsch dü aba des Gsetz nit, so bisch dü üs nem Bschnittene scho ä Unbschnittene wore.

²⁶ Wenn etze dr Unbschnittene hebet (haltet), was nohch rem Gsetz recht isch, meinsch dü nit, daß dann(dnoh) dr Unbschnittene vor Gott als Bschnittene gilt?

²⁷ Un so wird der, der vu Natur unbschnitte isch un des Gsetz erfillt, dir ä Richta si, der dü unda däm Buechschtabe un dr Bschniedig schtohsch un des Gsetz ibatrittsch.

²⁸ Denn nit der isch ä Jud, der`s vu uße isch, au isch nit des de Bschniedig, de vu uße am Fleisch bassiert;

²⁹ sundern der isch ä Jud, der`s vu innä vuborge isch, un des isch de Bschniedig vum Herz, de im Geischt un nit im Buechschtabe bassiert. Des Lob vu däne isch nit vu Mensche, sundern vu Gott.