Filipenses 2

Läbä in dr Gmeinschaft mit Chrischtus

¹ Isch etze bi äich Vumahne in Chrischtus, isch Troscht dr Lebi (Liebe), isch Gmeinschaft vum Geischt, isch herzlichi Lebi (Liebe) un Barmherzigkeit,

² so mache mi Fräid(Freud) dodurch ganz groß, daß sa ei Sinn hän, glichi Lebi (Liebe) hän, imetig un iträchtig sin.

³ Den nigs üs Eigenutz odr wägä eitla Ehri, sundern in Demuet achte eina d andre hecha als sich selba,

⁴ un jeda sieht nit uf sini Sache, sundern au uf des, was däm andre dient.

⁵ Sin so unda äich igschtellt(gsinnt), we`s au dr Gmeinschaft in Chrischtus Jesus recht isch:

⁶ Der, der in göttlicha Gschtalt war, hebet`s (haltet`s) nit fir ä Vuluscht(Raub), Gott glich z si,

⁷ sundern git sich selba un nimmt Knechtsgschtalt a, war d Mensche glich un dr Erschinig nohch als Mensch gsähne worde isch.

⁸ Er het sich selba klei gmacht un war hörig bis zum Dod, soga zum Dod am Kriiz.

⁹ Drum het nen au Gott hoch gmacht un het nem d Name ge, der iba alle Näme isch,

¹⁰ daß in däm Name Jesus sich biige solle alli dera Knie, de im Himmel un uf Erde un unda dr Erde sin,

¹¹ un alli Zunge sage solle, daß Jesus Chrischtus dr Herr isch, zue d Ehri Gottes, vum Vada (Babbe).

Sorge um des Heil

¹² Eso, mini Liebe, – we ihr alliziit hörig gsi sin, nit ällei wenn i(ich) do war, sundern etzed noh viel me wo i(ich) wäg bin, – schaffet, daß sa selig sin, mit Angscht un Zittere.

¹³ Denn Gott isch's, der in äich wirkt beides, des das sa`s Wen un des Vollbringe, nohch sinem Wohlgfalle.

¹⁴ Den alles ohni Motze un ohni Zwiefel,

¹⁵ dmit ihr ohni Tadel un erlich sin, Gottes Kinda, ohni Fehla midde unda nem vudorbene un vukehrte Gschlecht, unda däm ihr schiene als Lechta in dr Welt,

¹⁶ dodurch daß sa feschthalte am Wort vum Läbä, ma(mir) zum Ruehm a däm Dag Chrischti, so daß i(ich) nit vugeblich glaufe bi noh vugeblich gschafft ha.

¹⁷ Un wenn i(ich) au gopfert wir bi däm Opfa un Gottesdenscht äires Glaube, so fräi i(ich) mi un fräi mi mit äich alle.

¹⁸ Dodribar solle ihr äich au fräie un solle äich au mit ma(mir) fräie.

Timotheus un Epaphroditus

¹⁹ Ich hoff aba in däm Herrn Jesus, daß i(ich) Timotheus bald zue äich schicke ka, dmit i(ich) au erquickt wir, wenn i(ich) erfahr, we`s um äich schtoht.

²⁰ Denn i(ich) ha keina, der so ganz in minem Sinn isch, der so herzlich fir äich sorge wird.

²¹ Denn sie sueche alli des Ihre, nit des, was Jesus Chrischti isch.

²² Ihr aba wiße, daß sa(er) sich bwährt het; denn we ä Kind däm Vada (Babbe) hilft, het da(er) mit ma(mir) däm Evangelium dient.

²³ Ihn hoff i(ich) z schicke, sobald i(ich) härä doe, we`s um mi schtoht.

²⁴ Ich vuträu aba in däm Herrn druf, daß au i(ich) selbscht bald kumme ka.

²⁵ Ich ha`s aba fir nedig agsähne, d Brueda Epaphroditus zue äich z schicke, der mi Mitarbeita un Mitschtrieta isch un äich Botschafta un Helfa in minere Not;

²⁶ denn na(er) het nohch äich alle Vulange ka un war def trurig, wel ihr ghärt hän, daß sa(er) krank wore war.

²⁷ Un na(er) war au dodkrank, aba Gott het sich iba nen erbarmt; nit ällei aba iba ihn, sundern au iba mich, dmit i(ich) nit ei Loch (Träuer) um`s andere ha.

²⁸ Ich ha nen etze um so schnella gschickt, dmit ihr nen sähn un wieda frehlich sin un au i(ich) weniger Träuer ha.

²⁹ So nähme nen etze uf im Herrn mit alla Fräid(Freud) un hebet (halte) solchi Mensche in Ehri.

³⁰ Denn wägä d Sach Chrischti isch scha(er) däm Dod so nooch kumme, do er si Läbä nit gschont het, um ma(mir) z diene a äira Statt.