2 Coríntios 7

¹ Wel ma(mir) etze solchi Vuheißige (Vuschpreche) hän, mini Lebe, so len uns(us) vu allene Dreckflecke vum Fleisch un vum Geischt uns(us) sufa mache un de Heiligung z end bringe in dr Angscht Gottes.

² Gen uns(us) Platz in äire Herze! Mir hän nemads Unrecht doe, ma(mir) hän nemads vuletzt, ma(mir) hän nemads ibavordeilt.

³ Ich sag des nit, um äich zue vuurteile; denn ich ha scho zvor gsait, daß ihr in unsam Herz sin, mitzschterbä un mitzläbä.

⁴ Ich schwätz mit großa Zuevasicht vu äich; ich rehm viel vu äich; ich bi voll mit Troscht; ich ha ibamessig Fräid(Freud) in alla unsri Vufolgig.

D Fräid(Freud) vum Paulus iba de Reu dr Gmeinde

⁵ Denn als ma(mir) nohch Mazedonien kumme, finde ma(mir) kei Rueh; sundern vu alle Siete ware ma(mir) unda druck, vu uße mit Händel, vu inne mit Angscht.

⁶ Aba Gott, der di Kliene(Gringe) treschtet, der treschtet uns(us) durch de Akunft(Itreffä) vum Titus;

⁷ nit ällei durch sini Akunft(Itreffä), sundern au durch d Troscht, mit däm ma(er) bi äich treschtet worde war. Er vuzehlt uns(us) vu äirem Vulange, äirem Hiile, äirem Eifa fir mi, so daß ich mi noh me fräi.

⁸ Denn wenn ich äich au durch d Bref trurig gmacht ha, reut`s mi nit. Un wenn`s mi greut het – ich sieh jo, daß selle Bref äich wohl ä Wieli trurig gmacht het -,

⁹ so fräi ich mi doch etzed nit doriba, daß ihr trurig worde sin, sundern doriba, daß ihr trurig worde sin zue d Reu. Denn ihr sin trurig worde nohch Gottes Wille, so daß ihr vu uns(us) kei Schadä glitte hän.

¹⁰ Denn de Trurigkeit nohch Gottes Wille wirkt d Seligkeit ä Reu, de nemads reut; de Trurigkeit dr Welt aba wirkt d Dod.

¹¹ Lueg: ebe des, daß ihr trurig worde sin nohch Gottes Wille, welches Mehä het des in äich brocht(gwirkt), dzue Vuteidig, Unwille, Angscht, Vulange, Eifa, Bschtrofig! Ihr hän in alle Schtickli bwiese, daß ihr sufa sin in der Sach.

¹² Drum, wenn ich äich au gschriebe ha, so isch's doch nit gschähe wägä dem, der bleidigt het, au nit wägä dem, der bleidigt worde isch, sundern dmit äira Mehä fir uns(us) gsähne worde isch bi äich vor Gott.

¹³ Dodurch sin ma(mir) treschtet worde.

Üßer däm unsam Troscht aba hän ma(mir) uns(us) noh ibaüs gfräit iba de Fräid(Freud) vum Titus; denn si Geischt isch erquickt worde vu äich alle.

¹⁴ Denn was ich vor nem vu äich grehmt ha, dorin bi ich nit zschande wore; sundern we alles wohr isch, was ma(mir) vu äich gsait hän, so het sich au unsa Rehme vor Titus als wohr erwiese.

¹⁵ Un na(er) isch ibaüs herzlich gege äich gsinnt, wenn na an des Folgsam si (Brav si) vu äich ällei denkt, we ihr nen mit Angscht un Zittre ufgnumme hän.

¹⁶ Ich fräi mi, daß ich mi in allem uf äich vulo ka.