2 Coríntios 5

Sehnsucht nohch dr himmlische Heimet

¹ Denn ma(mir) wisse: wenn unsa irdisches Hus, de Hitte, abbroche wird, so hän ma(mir) ä Bäu, vu Gott bäut, ä Hus, nit mit Händ(Pfode) gmacht, des ewige isch im Himmel.

² Denn drum jommere ma(mir) au un sehne uns(us) dnohch, daß ma(mir) mit unserem Hus, des vum Himmel isch, azogä wäre,

³ wel ma(mir) dann(dnoh) azogä un nit nackt gfunde wäre.

⁴ Denn solang ma(mir) in der Hitte sin, jommere ma(mir) un sin bschwert, wel ma(mir) leba nit üszogä, sundern azogä wäre wen, dmit des Schterbliche vuschlunge(gfrässä) wird vum Läbä.

⁵ Der uns(us) aba dzue gmacht het, des isch Gott, der uns(us) als Pfand d Geischt ge het.

⁶ So sin ma(mir) denn alliziit getroscht un wisse: solang ma(mir) im Leib (Ranze) huse, vuwiele ma(mir) wiet vum Herrn;

⁷ denn ma(mir) wandle im Glaube un nit im Klotze(Luege).

⁸ Mir sin aba getroscht un hän vielme Luscht, d Leib (Ranze) z vulo un dheim z si bim Herrn.

⁹ Drum setzä ma(mir) au unsri Ehri dori, ob ma(mir) dheim sin odr in dr Fremdi, daß ma(mir) nem gfalle.

¹⁰ Denn ma(mir) mese alli bekannt wäre vor rem Richtaschtuehl Chrischti, dmit jeda si Lohn gregt fir des, was sa(er) doe het bi Läbziite, s isch guet odr bese.

Botschafter dr Vusehnig

¹¹ Wel ma(mir) etze wisse, daß dr Herr z firchte isch, sueche ma(mir) Mensche z gwinne; aba vor Gott sin ma(mir) bekannt. Ich hoffe aba, daß ma(mir) au vor äirem Gwisse bekannt sin.

¹² Dmit empfehle ma(mir) uns(us) nit abamols bi äich, sundern gen äich Alaß, äich unsa z rehme, dmit ihr sage kennt däne, de sich vum Üußere rehme un nit vum Herz üs.

¹³ Denn wenn ma(mir) üßa uns(us) ware, so war`s fir Gott; sin ma(mir) aba bsunne, so sin ma(mir)'s fir äich.

¹⁴ Denn de Liebe (Lebi) Chrischti drängt uns(us), zmol ma(mir) ibaziigt sin, daß, wenn eina fir alli gschtorbe isch, so sin sie alli gschtorbe.

¹⁵ Un na(er) isch drum fir alli gschtorbe, dmit, de do läbä, etze nit sich selbscha läbä, sundern däm, der fir sie gschtorbe un ufgschtande isch.

¹⁶ Drum kennen ma(mir) vu etze a nemads me nohch rem Fleisch; un au wenn ma(mir) Chrischtus kennt hän nohch rem Fleisch, so kenne ma(mir) nen doch etzed so nimi.

¹⁷ Drum: Isch jemads in Chrischtus, so isch scha(er) ä näjes(naies) Gschöpf; des Alte isch vugange, lueg, Näjes(Naies) isch wore.

¹⁸ Aba des ällei vu Gott, der uns(us) mit sich selba vusehnt het durch Chrischtus un uns(us) des Amt ge, des de Vusehnig predigt.

¹⁹ Denn Gott war in Chrischtus un vusehnt de Welt mit sich selba un rechnet ne ihri Sinde nit zue un het unda uns(us) ufgrichtet des Wort vu dr Vusehnig.

²⁰ So sin ma(mir) etze Botschafter an Chrischti Schtatt, denn Gott ermahnt durch uns(us); so bitte ma(mir) etze an Chrischti Schtatt: Len äich vusehne mit Gott!

²¹ Denn na(er) het den, der vu keina Sinde gwißt het, fir uns(us) als Sinde gmacht, dmit ma(mir) in nem de Grechtigkeit hätte, de vor Gott gilt.