2 Coríntios 2

¹ Ich ha aba des bi ma(mir) bschlosse, daß ich nit abamols in Trurigkeit zue äich käm.

² Denn wenn ich äich trurig mach, wer soll mi dann(dnoh) frehlich mache? Doch nur der, der vu ma(mir) trurig wird.

³ Un ebe des ha ich gschriebe, dmit ich nit, wenn ich kumm, iba de trurig si mueßt, iba de ich mi fräie soll. Ha ich doch zue äich alle Vuträue, daß mi Fräid(Freud) äich alle ä Fräid(Freud) isch.

⁴ Denn ich schribt äich üs große Trebsal un Angscht vu Herze unda viel Träne; nit, dmit ihr trurig wäre solle, sundern dmit ihr de Liebe (Lebi) wiße, de ich ha bsunders zue äich.

Vugebig fir ä bschtroftes Gmeindeglied

⁵ Wenn aba jemads Betrebnis agrichtet het, der het nit mich trurig gmacht, sundern zum Deil – dmit i nit z viel sag – äich alli.

⁶ S isch aba gnoe, daß sella vu d meischte gschtroft isch,

⁷ so daß ihr etze nem desto me vuge un nen tröschte solle, dmit da(er) nit in allzue großi Trurigkeit flegt(vusinkt).

⁸ Drum vumahn ich äich, daß ihr nem Liebe (Lebi) gän.

⁹ Denn drum ha ich au gschriebe, um äiri Bwährig z erkenne, ob ihr brav(hörig) sin in alle Schtickli.

¹⁰ Wem aba ihr ebis vugen, däm vugib ich au. Denn au ich ha, wenn ich ebis z vuge ha, so vugib ich wägä äich vor Christus si Visasch (Gsicht),

¹¹ dmit ma(mir) nit ibavordeilt wäre vum Sadan; denn uns(us) isch wohl kla(bwußt), was sa(er) im Sinn (Gmeht) het.

S` Rüspusaune vum Evangelium als Sieg Chrischti

¹² Als ich aba nohch Troas kumm, z predige des Evangelium Chrischti, un ma(mir) ä Dire ufdoe war in däm Herrn,

¹³ do ha ich kei Rueh in minem Geischt, wel ich Titus, mi Brueda, nit find; sundern ich nimm Abschied vu nene un fahrt nohch Mazedonie.

¹⁴ Gott aba isch`s dankt, der uns(us) alliziit Sieg git in Chrischtus un zeigt (offenbart) d Wohlgeruch vu sinere Schleuie durch uns(us) alle Derfa (Käffa)!

¹⁵ Denn ma(mir) sin fir Gott ä Gschmäckli(Wohlgruch) Chrischti unda däne, de grettet wäre, un unda däne, de vulore wäre:

¹⁶ däne ä Gruch vum Dod zum Dod, däne aba ä Gruch vum Läbä zum Läbä. Wer aba isch dzue tichtig?

¹⁷ Mir sin jo nit we vieli, de mit däm Wort Gottes Gschäft(Handel) mache; sundern we ma üsere Erliche Huut un üs Gott schwätze mueß, so schwätze ma(mir) vor Gott in Chrischtus.