1 Timóteo 6

Vu d Sklave

¹ Alli, de als Sklave unda däm Joch sin, solle ihri Herre alli Ehri wert hebe, dmit nit dr Name Gottes un d Lehr vuläschtert wird.

² Weli aba gläubigi Herre hän, solle de nit weniga ehre, wel sie Breda sin, sundern solle ne um so me denschtbar si, wel sie gläubig un gliebt sin un sich bmehe, Guetes z doe.

Mahnig fir Timotheus un alli Breda

³ Des lehr un dzue vumahn! Wenn jemads andascht lehrt un bliebt nit bi d heilsamen Wort unsares Herrn Jesus Chrischtus un bi dr Lehr, de däm Glaube richtig isch,

⁴ der isch ufblose un weiß nigs, sundern isch Krank nohch Schtritfroge un het gern Schrit. Dorus git`s Näid, Hader, Läschteräi, bese Argwohn,

⁵ Schuelgschtrit solcha Mensche, de zerritteti Sinn hän un dr Wohret bschtohle sin, de meine, Fromm si isch ä Gschäfft zum Geld vudene.

⁶ Des Fromm si aba isch ä große Gwinn fir den, der`s guet si losst.

⁷ Denn ma(mir) hän nigs in de Welt brocht; drum wäre ma(mir) au nigs nüsbringe.

⁸ Wenn ma(mir) aba Ässä un Kleida hän, so wen ma`s(mir`s) guet si losse.

⁹ Denn de rich wäre wen, de kumme in Vusuechig un vuschtricke sich schnell in vieli Dummi Sache un besi Luscht, weli de Mensche vusinke losse am End in Vudammnis.

¹⁰ Denn Geldgier isch ä Wurzle allem Bese; donohch het`s ä baar glüschtet, un sie sin vum Glaube abgirrt un mache sich selba viel Schmerze.

¹¹ Aba dü, Gottesmensch, hau ab des Bese! Jag aba nohch dr Grechtigkeit, däm Fromme, däm Glaube, dr Lebi (Liebe), dr Geduld, däm Sanftmuet!

¹² Kämpf d guete Kampf vum Glaube; fang des ewige Läbä, wozue dü bruefe bisch un bekennt hesch des guete Bekenntnis vor viel Ziige.

¹³ Ich bpfiehlt dir vor Gott, der alli Sach lebändig macht, un vor Chrischtus Jesus, der unda Pontius Pilatus beziigt het des guete Bekenntnis,

¹⁴ daß dü des Gebot unbfleckt, untadelig haltesch bis zue d Erschinig unsares Herrn Jesus Chrischtus,

¹⁵ weli uns(us) zeigt wird zue sinere Ziit d Selige un alle Gwaltige, dr Kenig alla Kenig un Herr alla Herre,

¹⁶ der ällei Unschterblich isch, der do wohnt in nem Lecht, zue däm nemads kumme ka, de kei Mensch gsähne het noh aluege ka. Däm isch Ehri un ewigi Macht! Amen.

Mahnig a de Riche

¹⁷ D Riche in d Welt bpfiehl, daß sie nit stolz sin, au nit hoffe uf d unsichere Richtum, sundern uf Gott, der uns(us) alle viel git, s z gneße;

¹⁸ daß sie Guetes den, rich wäre a guete Werk, gern gen, helfe,

¹⁹ sich selba ä Schatz sammle als guete Grund fir d Zuekunft, dmit sie des wahre Läbä fescht hebe.

²⁰ O Timotheus! Bwahr, was dir avuträut isch, un mied des ungeischtliche lose Gschwätz un des Gezänk vu d falsche so gnannte Erkenntniss,

²¹ zue der sich ä baar bekennt hän un sin vum Glaube abgirrt. D Gnade isch mit äich!